امام جعفر صادق علیه‌السلام: ابراهیم خلیل الله صلوات‌الله‌علیه دست به دعا برداشت و گفت: «رَبِّ اجْعَلْ هٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَ اجْنُبْنی وَ بَنیَّ أن نّعْبُدَ الْأصْنَام»{«خدایا، این مکه را شهری امن قرار بده. من و بچه‌هایم را از پرستش بت‌ها دور نگه دار}(ابراهیم/35). [استجابت] این دعا به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله رسید
امام باقر علیه‌السلام: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله سواره در حرکت بود و علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام پیاده. پیامبر(ص) به او فرمود: اباالحسن، یا سوار شو یا برگرد؛ چون که خدا به من دستور داده اگر سواره بودم تو هم سواره باشی و اگر پیاده بودم تو هم پیاده باشی، و
ابن عباس: آیه «اتَّقواْ اللَّهَ وَ کونواْ مَعَ الصّادِقین»{تقوای الهی داشته باشید و با صادقین باشید.}(توبه/119) اختصاصاً درباره امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب و اهل بیت او نازل شده است.
ابن عباس: کسی که در آیه «وَ أذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسولِهِ إلَی النّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الْأکْبر»{[این آیات] اعلامی است از طرف خدا و پیامبرش به مردم در روز عید قربان.}(توبه/3)، حکم خدا و پیامبرش را به مردم اعلام کرد، امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام بود که چهار مطلب را
ابن عباس: علی علیه‌السلام بزرگ و رهبر و پیشتاز آیاتی است که با عبارت «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ» در قرآن است. و خداوند اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را ملامت کرده اما از علی علیه‌السلام فقط به نیکی یاد کرده است. سؤال شد: در کجای قرآن، صحابه ملامت شده‌اند؟ ابن عباس گفت:
جابر بن عبدالله انصاری: امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أن یُشْرَکَ بِهِ»{مسلّماً خداوند شرک را نمی‌بخشد}(نساء/48) گفت: ای جابر، خدا شرک به ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام و اطاعت از او را دوست ندارد. و معنای ادامه آیه «وَ یَغْفِرُ ما دونَ ذٰلِکَ لِمَن یَشاء»{و غیر
امام صادق علیه‌السلام آیه «فَإذا فَرَغْتَ فَانصَبْ»(انشراح/8) را اینطور معنا فرمود: وقتی فارغ و خاطر‌جمع شدی علی را به جانشینی خود منصوب کن. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مشغول انجام مناسک حج بودند که این آیه نازل شد.
از امام صادق علیه‌السلام درباره معنای آیه «أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَک»(انشراح/1) سؤال شد. ایشان فرمود: یعنی [ای پیامبر]، مگر ما به تو به واسطه علی علیه‌السلام، شرح صدر ندادیم؟! پس او را جانشین خود قرار ده. سؤال شد: آیه «فَإذا فَرَغْتَ فَانصَبْ»(انشراح/8) به چه معناست؟ امام فرمود: خدا به
امام صادق علیه‌السلام آیات 7 و 8 سوره انشراح را اینطور قرائت و معنا کردند: «فَإذا فَرَغْتَ [مِنْ نُبُوَّتِکَ] فَانْصَبْ [عَلیاً] * وَ إِلى رَبِّکَ فَارْغَبْ [فی ذَلِکَ]» یعنی ای پیامبر، وقتی از نبوّت فارغ و خاطر‌جمع شدی، علی علیه‌السلام را به عنوان جانشین منصوب کن و با این کار
امام صادق علیه‌السلام: آیات «یا أیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّة * ارْجِعِی إلى رَبِّکِ راضیةً مَرْضیةً * فَادْخُلی فی عِبادی * وَ ادْخُلی جَنَّتی»{ای جان آرام‌گرفته و اطمینان‌یافته! به سوی پروردگارت برگرد، در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است. پس در میان بندگانم درآی
