زید شحام: از امام باقر علیه السلام درباره منظور آیه «قُتِلَ الإنسانُ ما أکفَرَه»{مرگ بر انسان، چقدر کافر و ناسپاس است}(عبس/17) سؤال کردم. فرمود: درباره امیرالمؤمنین علیه السلام نازل شده، یعنی چقدر انسان کافر و ناسپاس است که امیرالمؤمنین علیه‌السلام را به قتل رساند…. در آیات بعد، خدای عزّوجل، کسانی
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذٰلِکَ سَبیلا»{نمازت را زیاد بلند، یا خیلی آهسته نخوان؛ و راهی بین آن دو انتخاب کن}(اسراء/110) فرمود: منظور از «زیاد بلند نخوان» یعنی [خدای متعال به پیامبر(ص) می‌فرماید:] ولایت علی علیه‌السلام و کرامتی که
انس بن مالک: از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره مفهوم آیات «وَ رَبُّکَ یَخْلُقُ ما یَشاءُ وَ یَخْتارُ ما کانَ لَهُمُ الْخیَرَةُ سُبْحانَ اللَّهِ وَ تَعالیٰ عَمّا یُشْرِکونَ * وَ رَبُّکَ یَعْلَمُ ما تُکِنُّ صُدورُهُمْ وَ ما یُعْلِنونَ»{پروردگار تو هر چه بخواهد می‌آفریند، و هر چه بخواهد برمی‌گزیند. آنان اختیاری ندارند.
ابن عباس درباره آیه «فَسْئَلواْ أهْلَ الذِّکْرِ إن کُنتُمْ لا تَعْلَمون»{اگر نمی‌دانید، از اهل دانش و اطلاع بپرسید}(نحل/43) می‌گوید: منظور از «اهل ذکر»، اهل‌بیت محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله یعنی محمّد، علی، فاطمه، حسن و حسین صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین هستند که اهل عقل و علم و سخنوری بودند. آنها اهل بیت نبوّت هستند و معدن
ابن عباس: منظور از آیه «إنَّ الْإنسانَ لَفی خُسْرٍ»{بی‌شک انسان در زیان‌کاری بزرگی است}(عصر/2) ابوجهل است. و منظور از آیه «إلّا الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلوا الصّالِحاتِ»{جز کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند}(عصر/3) علی علیه‌السلام و سلمان هستند. و منظور از «اولین پیشگامان» در آیه «وَ السّابِقونَ الْأوَّلونَ
امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام درباره آیه «وَ إنّی لَغَفّارٌ لِمَن تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحًا ثُمَّ اهْتَدیٰ»{من هر که را توبه کند، و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت شود، می‌آمرزم}(طه/۸۲) فرمود: یعنی به ولایت ما هدایت شود.
امام موسی کاظم علیه‌السلام درباره مفهوم آیه «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرون»{نون، قسم به قلم و آنچه می‌نویسند}(قلم/1) فرمود: «ن» یکی از نام‌های رسول خدا صَلی الله علیهِ است و «قلم» نامی از نام‌های امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.
حسین بن خالد: از امام رضا علیه‌السلام درباره منظور آیات «الرَّحْمٰنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ»{خدای رحمان، قرآن را یاد داد}(الرحمن/1-2) پرسیدم. ایشان فرمود: یعنی خدا قرآن را به محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله تعلیم داد. گفتم: منظور از آیه «خَلَقَ الْإنسان»{انسان را آفرید}(الرحمن/3) چیست؟ فرمود: منظور امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. گفتم: منظور از آیه «عَلَّمَهُ
ابن عباس: مردی دو شتر بزرگ و گوشتی به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هدیه کرد. ایشان به یارانش فرمود: کسی در بین شما هست که بتواند دو رکعت نماز را با وضو و قیام و رکوع و سجود و خشوع کامل بخواند بدون آنکه متوجه چیزی از مسائل دنیوی شود و
ابن عباس درباره آیه «إنَّمَا الْمُؤْمِنونَ الَّذینَ آمَنواْ بِاللَّهِ وَ رَسولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتابواْ وَ جاهَدواْ بِأمْوالِهِمْ وَ أنفُسِهِمْ فی سَبیلِ اللَّهِ أُوْلٰئِکَ هُمُ الصّادِقونَ»{مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، هرگز شکّ و تردیدی به خود راه نداده و با اموال و جانهای خود
