رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی، اگر بنده‌ای به اندازه زمان اقامت نوح در قومش خدا را عبادت کند و به اندازه کوه اُحد طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق نماید و عمرش چنان طولانی شود که هزار حج به جا آورد و آن‌گاه میان صفا و مروه کشته شود، اما تو را دوست نداشته باشد، بوی بهشت به مشامش نخواهد رسید و وارد آن نخواهد شد.
ای علی، مگر نمی‌دانی که حُبّ تو حسنه‌ای است که هیچ سیئه‌ای با وجود آن آسیب نمی رساند و دشمنی با تو سیئه‌ای است که هیچ عبادتی با وجود آن پذیرفته نمی‌شود؟!
ای علی، اگر دُرّ و گوهر را نثار منافق کنی تو را دوست نخواهد داشت و اگر بر بینی مؤمن بزنی با تو دشمنی نخواهد ورزید، زیرا حُبّ تو ایمان است و دشمنی با تو نفاق. جز مؤمن پارسا تو را دوست نمی‌دارد و جز منافق شقی با تو دشمنی نمی‌کند.
