ابوموسی مشرقانی: در محضر امام صادق علیه‌السلام بودم و جمعی از اهل کوفه هم حضور داشتند. از ایشان درباره آیه «لَئِنْ أشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُک»{اگر مشرک شوی تمام اعمالت تباه می‌شود.}(زمر/65) پرسیدند.
امام(ع) فرمود: معنای این آیه، آن‌طور نیست که تصوّر می‌کنید. وقتی خدای عزّوجل به پیامبر(ص) سفارش کرد که علی علیه‌السلام را به عنوان ولیّ مردم منصوب کند، معاذ بن جبل، جاسوسی را پیش آن حضرت فرستاد تا بگوید ابوبکر و عمر را در ولایت او شریک کن تا مردم آرام بگیرند و تصدیقت کنند. بعد، وقتی آیه «یا أیُّهَا الرَّسولُ بَلِّغْ ما أُنزِلَ إلَیْکَ مِن رَبِّک»{ای پیامبر، آنچه را از طرف پروردگارت به سوی تو نازل شده، ابلاغ کن}(مائده/67) نازل شد، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به جبرئیل شکایت کرد و فرمود: مردم تکذیبم می‌کنند و از من قبول نمی‌کنند. این‌جا بود که خدای متعال آیه «اگر شریکی قائل شوی اعمالت تباه می‌شود» را نازل کرد.
