جابر بن عبدالله انصاری: من در حجةالوداع و در منا، از هرکس به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نزدیک‌تر بودم که فرمود: نبینم بعد از من مرتد و کافر شوید و یکدیگر را بکشید. به خدا قسم، اگر این کار را کنید من را در همان سپاهی می‌بینید که با آن می‌جنگید! و بعد به پشت سر خود برگشت و سه بار تکرار فرمود: یا اینکه مبادا با علی(ع) بجنگید.
آن وقت بود که ما دیدیم جبرئیل به آن حضرت اشاره کرد و آیه «فَإمّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإنّا مِنْهُم مُنتَقِمون »{اگر ما تو را [از دنیا] ببریم، قطعاً از آنان انتقام می‌گیریم}(زخرف/41) نازل شد که منظور انتقام به وسیله علی‌بن‌ابی‌طالب بود.
سپس آیات «قُل رَبِّ إمّا تُریَنّی ما یوعَدونَ * رَبِّ فَلا تَجعَلْنی فِی الْقَوْمِ الظّالِمین»{بگو: «پروردگارا، اگر آنچه را که [از عذاب] به آنان وعده داده شده است به من نشان دهی، پروردگارا، پس مرا در میان قوم ستمکار قرار مده.»}(مؤمنون/93-94) نازل شد.
و بعد از آن آیات «فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذی أُوحیَ إلَیْکَ إنَّکَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ * وَ إنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلونَ»{آنچه را بر تو وحی شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیمی. و این مایه یادآوری برای تو و قوم تو است و به زودی سؤال خواهید شد}(زخرف/43-44) نازل شد، که در اصل، این دو آیه این‌طور معنا می‌شوند: آنچه را بر تو درباره علی(ع) وحی شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیمی. علی(ع) سبب یقین به قیامت است و او مایه یادآوری برای تو و قوم تو است. و به زودی درباره علی‌بن‌ابی‌طالب از شما سؤال خواهد شد.
