از امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ وَ الَّذینَ ءامَنواْ…» آمده که: جمعی از یهودیان از جمله: عبدالله بن سلام، أسد، ثعلبه، ابن یامین و ابن صوریا اسلام آوردند. اینان نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده و عرض کردند: ای پیامبر خدا، موسی، یوشع بن نون را جانشین خود کرد، وصیّ شما کیست؟ چه کسی بعد از شما ولیِّ ما خواهد بود؟ سپس آیه: «إنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ وَ الَّذینَ ءامَنواْ الَّذینَ یُقیمونَ الصَّلوٰةَ وَ یُؤْتونَ الزَّکوٰةَ وَ هُمْ راکِعونَ» نازل گردید. سپس رسول خدا فرمود: برخیزید. همه برخاسته و به مسجد وارد گشتند. در همین حال سائلی از مسجد خارج شد. رسول خدا وی را مورد خطاب قرار داد و پرسید: آیا کسی چیزی به تو داد؟ عرض کرد: بله، این انگشتری را. فرمود چه کسی آن را به تو داد؟ عرض کرد: آن مرد که نماز می‌خواند. فرمود وقتی انگشتری را به تو داد در چه حالتی بود؟ عرض کرد: در حالت رکوع! آنگاه رسول خدا تکبیر گفت و حاضران در مسجد نیز با وی تکبیر گفتند. سپس فرمود: علی بن ابی طالب بعد از من ولیّ شماست! عرض کردند: الله را به پروردگاری، اسلام را به عنوان دین، محمّد را به پیامبری و علی را به ولایت پذیرفتیم و از این بابت راضی و خوشنودیم.
پس خداوند آیه: «وَ مَن یَتَوَلَّ اللّهَ وَ رَسولَهُ وَ الَّذینَ ءامَنواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبونَ»{وهر کس خدا و پیامبر او و کسانی را که ایمان آورده‌اند ولیّ خود بداند [پیروز است، چرا که] حزب خدا همان پیروزمندانند.}(مائده/56).
