واحدی: علی علیه‌السلام در مقابل دریافت مقداری جو، مسئولیت آبیاری شب تا صبح نخلستانی را بر عهده گرفت. وقتی اجرت خود را گرفت، با آن سه صاع[حدود 12 مُشت با دو دست] جو خرید. ثلث آن را تبدیل به آرد کرد که از آن غذایی پختند. پس، مسکینی آمد و همه غذا را به او دادند. ثلث دیگر جو را آرد کرده و پختند، اما یتیمی آمد و همه سهم خود را به وی دادند. ثلث سوم را آرد کردند و پختند که اسیری آمد و همگی سهم خود را به او دادند، در حالی که شکم همه آنها، از شدت گرسنگی به پشتشان چسبیده بود و خداوند به حسن قصد و نیّت خالصانه آنها و اینکه این کارها را فقط برای رضای او انجام می‌دهند، آگاه بود و می‌دانست که آنها پاداش عمل خود را تنها از او طلب می‌کنند. از این رو سوره‌ای از قرآن را درباره آنان نازل فرمود و از جانب خود احسانی به ایشان تفضّل فرمود و در عوض بخششی که کرده بودند باغ‌های بهشتی و حوریان بهشتی و غلامان خدمتکار بهشتی مرحمت فرمود. خداوند در این باره فرمود: «وَ یُطْعِمونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّه مِسْکینًا وَ یَتیمًا وَ أسیرا…».
کشف الغمه: رَوَی الْوَاحِدِیُّ فِی تَفْسِیرِهِ أَنَّ عَلِیّاً علیه السلام آجَرَ نَفْسَهُ لَیْلَهً إِلَی الصُّبْحِ یَسْقِی نَخْلًا بِشَیْ ءٍ مِنْ شَعِیرٍ فَلَمَّا قَبَضَهُ طَحَنَ ثُلُثَهُ وَ اتَّخَذُوا مِنْهُ طَعَاماً فَلَمَّا تَمَّ أَتَی مِسْکِینٌ فَأَخْرَجُوا إِلَیْهِ الطَّعَامَ وَ عَمِلُوا الثُّلُثَ الثَّانِیَ فَأَتَاهُمْ یَتِیمٌ فَأَخْرَجُوهُ إِلَیْهِ وَ عَمِلُوا الثُّلُثَ الثَّالِثَ فَأَتَاهُمْ أَسِیرٌ فَأَخْرَجُوا الطَّعَامَ إِلَیْهِ وَ طَوَی عَلِیٌّ وَ فَاطِمَهُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ علیهم السلام وَ عَلِمَ اللَّهُ حُسْنَ مَقْصَدِهِمْ وَ صِدْقَ نِیَّاتِهِمْ وَ أَنَّهُمْ إِنَّمَا أَرَادُوا بِمَا فَعَلُوهُ وَجْهَهُ وَ طَلَبُوا بِمَا أَتَوْا مَا عِنْدَهُ وَ الْتَمَسُوا الْجَزَاءَ مِنْهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَأَنْزَلَ اللَّهُ فِیهِمْ قُرْآناً وَ أَوْلَاهُمْ مِنْ لَدُنْهُ إِحْسَاناً وَ نَشَرَ لَهُمْ بَیْنَ الْعَالَمِینَ دِیوَاناً وَ عَوَّضَهُمْ عَمَّا بَذَلُوا جِنَاناً وَ حُوراً وَ وِلْدَاناً فَقَالَ: وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْکِیناً وَ یَتِیماً وَ أَسِیراً إِلَی آخِرِهَا.
