امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه تبلیغ درباره ولایت نازل شد، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور فرمود تا درختزار غدیرخُم جارو شد و سپس ندای «نماز جماعت» داده شد. سپس فرمود: ای مردم، آیا من مقدم‌تر از مؤمنان به خودشان نیستم؟ مردم گفتند: بله. پیامبر در پاسخ فرمود: پس، هر کس که من مولای او بوده‌ام اینک علی مولای اوست. پروردگارا، دوست بدار دوستدار او را و دشمن بدار دشمنش را.
سپس به مردم دستور داد که با او بیعت کنند. آن‌گاه مردم مشغول بیعت با او شدند به صورتی که مردم می‌آمدند و بیعت می‌کردند، اما آن حضرت سخن نمی‌گفت.
وقتی نوبت ابوبکر شد، پیامبر فرمود: ای ابوبکر، با علی بر ولایت بیعت کن! ابوبکر گفت: از جانب خداست یا از جانب رسول اوست؟ پیامبر فرمود: از جانب خدا و رسول اوست.
سپس عمر آمد. آن حضرت فرمود: با علی بر ولایت بیعت کن! عمر گفت: از جانب خداست یا از جانب رسول او؟ پیامبر پاسخ داد: از جانب خدا و رسول اوست. عمر شانه‌های خود را تکان داد و روبرگرداند و به ابوبکر گفت: چه‌قدر زیر بازوی پسر عمویش را می‌گیرد! و بعد از گفتن این جمله به سرعت از آن جمع بیرون رفت.
بعد از مدتی برگشت و عرض کرد: یا رسول الله، من بنا به ضرورتی از جمع خارج شدم و مردی را دیدم که لباسی آنقدر زیبا به تن داشت که بهتر از آن را هرگز ندیدم و زیباترین و خوشبو‌ترین آدمی بود که دیدم. آن مرد گفت: رسول خدا پیمانی را برای علی بنا گذاشت که جز کافر آن را زیر پا نمی‌گذارد.
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: ای عمر، می‌دانی آن مرد کیست؟ عرض کرد: خیر، پیامبر پاسخ داد: او جبرئیل بود، پس مواظب باش از اینکه تو اولین کسی باشی که این پیمان را زیر پا بگذاری و کافر شوی.
امام صادق علیه‌السلام در ادامه فرمود: دوازده هزار نفر شاهد برگزاری مراسم ولایت علی بن ابی طالب علیه‌السلام در غدیر بودند اما ایشان نتوانست حق خود را بگیرد! ولی اگر هر یک از شما صاحب مالی باشد و شاهد داشته باشد، می‌تواند حقّ خود را بگیرد.
آیه «فَإنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبون»{حزب خداست که پیروز است}(مائده/56) درباره علی علیه‌السلام نازل شده است.
