نهج البلاغه: مروان بن حکم در جنگ جمل اسیر شد. امام حسن و امام حسین علیهما السلام نزد پدر شفاعت او را کردند و در مورد او با امیرالمؤمنین علیه السلام صحبت کردند و امام او را رها کرد. گفتند: ای امیرالمؤمنین! مروان با شما بیعت می‌کند.

علی علیه‌السلام فرمود: مگر بعد از کشته شدن عثمان با من بیعت نکرد؟! مرا به بیعت او نیازی نیست. دست او دست یهودی است.(1) اگر با دست خود بیعت کند، در نهان بیعت را می‌شکند. بدانید که او حکومت کوتاه مدتی خواهد داشت، مانند فرصت کوتاه سگی که با زبان بینی خود را پاک کند. او پدر چهار فرمانروا (قوچهای چهارگانه) است و امّت اسلام از دست او و پسرانش روزگار خونینی خواهند داشت.(2)

پ ن(1): دستی یهودی داشتن کنایه از فریب‌کاری و نیرنگ است؛ زیرا این کار یهودیان است.

پ ن(2): قوچ‌های چهارگانه چهار فرزند ذکور او هستند: عبدالملک که خلافت را در دست گرفت. عبدالعزیز که ولایت مصر را عهده دار شد. بُشر که بر عراق حکومت یافت و محمد والی الجزیره شد. همچنین ممکن است منظور چهار فرزند عبدالملک باشد که ولید، سلیمان، یزید و هشام، همه خلافت یافتند.