زید بن اَرقَم: علی علیه‌السلام مردم را به مسجد فرا خواند و فرمود: دنبال شخصی می گردم که از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنید که می فرمود: «هر کس که من مولای اویم علی مولای اوست، پروردگارا هر کس که با او دوست است دوست بدار و هر کس با او دشمنی می کند، دشمن کن».
آن گاه دوازده نفر از اهل جنگ بدر -شش نفر از سمت راست و شش نفر دیگر از سمت چپ- برخاسته و به آن گفته شهادت دادند. زید گفت: من در بین کسانی بودم که آن را شنیدم ولی کتمان کردم، آنگاه خداوند بینایی ام را از من گرفت و او به خاطر آن که شهادت و گواهی نداده پیوسته اظهار پشیمانی کرده و آمرزش می طلبید.
