ابوهریره: مردی پیش پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله رفت و از ابراز گرسنگی کرد. پیامبر(ص) کسی را به خانه‌های همسران خود فرستاد تا شاید غذایی پیدا کند، اما آنها پیغام دادند که چیزی غیر از آب ندارند. در نتیجه فرمود: امشب چه کسی این مرد را مهمان می‌کند؟ علی بن ابی طالب علیه‌السلام گفت: من، یا رسول الله.
بعد پیش فاطمه علیهاالسلام آمد و ماجرا را برای او تعریف کرد. فاطمه علیهاالسلام گفت: غیر از غذای بچه‌ها چیزی نداریم، اما آن را هم به مهمان می‌بخشیم. امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: بچه‌ها را بخوابان و چراغ را خاموش کن.
وقتی صبح شد، علی علیه‌السلام پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفت و متوجه شد که آیه «وَ یُؤْثِرونَ عَلی أنفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَن یوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحون»{دیگران را بر خود ترجیح می‌دهند، هرچند خودشان نیازمند باشند. چنین کسانی که از خودخواهی و تنگ‌نظری در امان‌اند، خوشبخت‌اند.}(حشر/9) در حق او نازل شده است.
