حذیفة بن یمان: روزی بعد از اقامه نماز با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، به ما فرمود: ای یاران من، شما را به ترس از خدا و عمل به فرمانش سفارش می‌کنم، زیرا هرکس به آن عمل کند رستگار، بهره‌مند و پیروز می‌شود و هر کس ترکش کند پشیمان خواهد شد. پس، با تقوا، ایمنی از ترس روز قیامت را به دست آورید. ظاهرا من را از آن دنیا صدا می‌زنند و من هم این دعوت را اجابت می‌کنم. من دو چیز گرانبها در بین شما به جا می‌گذارم: کتاب خدا و عترتم. تا زمانی که به این دو متوسل باشید، هرگز گمراه نمی‌شوید و هرکس بعد از من به خاندانم متوسل شود، پیروز می‌شود و کسی که از ایشان رو برگرداند، هلاک می‌شود.

عرض کردم: یا رسول الله، بر چه اساسی کسی را به جانشینی خود انتخاب می‌کنی؟ پیامبر(ص) فرمود: بر اساس عمل موسی بن عمران(ع) که برای قوم خود جانشین انتخاب کرد.

عرض کردم: منظورتان وصیّ او یوشع بن نون است؟ فرمود: وصی و جانشین من بعد از من، علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) است. او رهبر نیکوکاران و قاتل کافران است. هرکس که علی(ع) یاورش باشد پیروز می‌شود و هر کس که علی(ع) او را ترک کند، خوار و ذلیل می‌شود.

عرض کردم: یا رسول الله، پس از تو چندین امام خواهد بود؟ فرمود: به تعداد نقبای بنی‌اسرائیل که نُه امام از آن‌ها از نسل حسین(ع) هستند و خداوند علم و فهم من را به ایشان هم عطا کرده و آنان نگهبانان علم الهی و معادن وحی او هستند.

عرض کردم: یا رسول الله، برای فرزندان حسن(ع) چه می‌ماند؟ فرمود: خدای تبارک و تعالی، امامان را از ذریّه و نسل حسین(ع) قرار داد و فرمود: «وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقیَةً فی عَقِبِهِ»{خدا آن را در نسل او ادامه داد}(زخرف/28).

عرض کردم: یا رسول الله، نام آن‌ها را برایم می‌گویید؟ فرمود: بله، در سفر معراج به پایه عرش نگاه کردم و دیدم با نور نوشته شده: «خدایی جز الله نیست، محمد پیامبر خداست، او را با علی تایید کردم و با علی یاری کردم». بعد نورهای حسن(ع)، حسین(ع) و فاطمه(ع) را دیدم. در سه جا نوشته شده بود: علیّاً علیّاً علیّاً، محمّداً محمّداً، موسی، الحسن و الحجّة که نام «الحجّة» در بین آنها مثل ستاره‌ای درخشان نورافشانی می‌کرد. عرض کردم: پروردگارا، اینهایی که نامشان را در کنار نام خود قرار دادی چه کسانی هستند؟ خداوند فرمود: ای محمّد، آن‌ها جانشنیان و امامان بعد از تو هستند. آنها را از گِل تو آفریدم. خوش به حال کسانی که آنان را دوست داشته باشد و وای بر کسانی که با ایشان دشمنی کنند. به خاطر آن‌ها به ابر دستور بارش می‌دهم و به سبب محبت آن‌ها پاداش یا کیفر می‌دهم.

در ادامه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دست‌ها را به دعا برداشت و فرمود: خدایا علم و فقه را در نسل من، فرزندان من و فرزندانِ فرزندان من قرار بده.

متن عربی

عَنْ حُذَیفَةَ بْنِ الْیمَانِ: صَلَّى بِنَا رَسُولُ اللَّهِ(ص) ثُمَّ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ الْکرِیمِ عَلَینَا فَقَالَ مَعَاشِرَ أَصْحَابِی أُوصِیکمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْعَمَلِ بِطَاعَتِهِ فَمَنْ عَمِلَ بِهَا فَازَ وَ غَنِمَ وَ أَنْجَحَ وَ مَنْ تَرَکهَا حَلَّتْ بِهِ النَّدَامَةُ فَالْتَمِسُوا بِالتَّقْوَى السَّلَامَةَ مِنْ أَهْوَالِ یوْمِ الْقِیامَةِ فَکأَنِّی أُدْعَى فَأُجِیبُ وَ إِنِّی تَارِک فِیکمُ الثَّقَلَینِ کتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی اهل‌بیتی مَا إِنْ تَمَسَّکتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا وَ مَنْ تَمَسَّک بِعِتْرَتِی مِنْ بَعْدِی کانَ مِنَ الْفَائِزِینَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُمْ کانَ مِنَ الْهَالِکینَ فَقُلْتُ یا رَسُولَ اللَّهِ عَلَى مَنْ تُخَلِّفُنَا قَالَ عَلَى مَنْ خَلَّفَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ قَوْمَهُ قُلْتُ عَلَى وَصِیهِ یوشَعَ بْنِ نُونٍ قَالَ فَإِنَّ وَصِیی وَ خَلِیفَتِی مِنْ بَعْدِی علی‌بن‌ابی‌طالب قَائِدُ الْبَرَرَةِ وَ قَاتِلُ الْکفَرَةِ مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ قُلْتُ یا رَسُولَ اللَّهِ فَکمْ یکونُ الْأَئِمَّةُ مِنْ بَعْدِک قَالَ عَدَدَ نُقَبَاءِ بَنِی إِسْرَائِیلَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِ الْحُسَینِ أَعْطَاهُمُ اللَّهُ عِلْمِی وَ فَهْمِی وَ هُمْ خُزَّانُ عِلْمِ اللَّهِ وَ مَعَادِنُ وَحْیهِ قُلْتُ یا رَسُولَ اللَّهِ فَمَا لِأَوْلَادِ الْحَسَنِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَک وَ تَعَالَى جَعَلَ الْإِمَامَةَ فِی عَقِبِ الْحُسَینِ وَ ذَلِک قَوْلُهُ عزّوجلّ «وَ جَعَلَها کلِمَةً باقِیةً فِی عَقِبِهِ‏» قُلْتُ أَ فَلَا تُسَمِّیهِمْ لِی یا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ نَعَمْ إِنَّهُ لَمَّا عُرِجَ بِی إِلَى السَّمَاءِ وَ نَظَرْتُ إِلَى سَاقِ الْعَرْشِ فَرَأَیتُ مَکتُوباً بِالنُّورِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ أَیدْتُهُ بِعَلِی وَ نَصَرْتُهُ بِهِ وَ رَأَیتُ أَنْوَارَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ وَ فَاطِمَةَ وَ رَأَیتُ فِی ثَلَاثَةِ مَوَاضِعَ عَلِیاً عَلِیاً عَلِیاً وَ مُحَمَّداً مُحَمَّداً وَ جَعْفَراً وَ مُوسَى وَ الْحَسَنَ وَ الْحُجَّةَ یتَلَأْلَأُ مِنْ بَینِهِمْ کأَنَّهُ‏ کوْکبٌ دُرِّی‏ فَقُلْتُ یا رَبِّ مَنْ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ قَرَنْتَ أَسْمَاءَهُمْ بِاسْمِک قَالَ یا مُحَمَّدُ إِنَّهُمُ الْأَوْصِیاءُ وَ الْأَئِمَّةُ بَعْدَک خَلَقْتَهُمْ مِنْ طِینَتِک فَطُوبَى لِمَنْ أَحَبَّهُمْ وَ الْوَیلُ لِمَنْ أَبْغَضَهُمْ وَ بِهِمْ أُنْزِلُ الْغَیثَ وَ بِهِمْ أُثِیبُ وَ أُعَاقِبُ ثُمَّ رَفَعَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) یدَهُ إِلَى السَّمَاءِ وَ دَعَا بِدَعَوَاتٍ فَسَمِعْتُهُ فِیمَا یقُولُ اللَّهُمَّ اجْعَلِ الْعِلْمَ وَ الْفِقْهَ فِی عَقِبِی وَ عَقِبِ عَقِبِی وَ فِی زَرْعِی وَ زَرْعِ زَرْعِی‏.

منابع
image_pdf
بحارالانوار/191/331/36
کفایة الاثر/136
0 0 رای ها
رأی دهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x

دسترسی سریع

دسته بندی روایات