سوید بن غفله و عامر بن واثله: امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: ذوالقرنین پادشاهی عادل بود، به همین جهت خدا او را دوست داشت. او برای رضای خدا خیرخواه مردم بود و خداوند هم خیرخواه او بود. قوم خود را به ترس از خدا فرمان داد ولی آنان با شمشیر بر فرق سر او زدند و به همین علت، مدتی از ایشان دور شد. بعد، نزد آنان برگشت و ایشان را به پرستش خدا دعوت کرد، ولی این بار هم با شمشیر بر فرق سرش زدند. منظور از دو فرق او(=قَرنَین)، این دو هستند. در میان شما هم کسی مانند او هست.
منظور آن حضرت، خودش بود که دو ضربه بر فرقش وارد شد. یک ضربه در جنگ خندق و دیگری ضربه ابن ملجم لعنت‌الله‌علیه.
