امام صادق علیه‌السّلام: وقتی مردم با علی علیه‌السّلام به عنوان «امیرالمؤمنین» بیعت کردند، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به ابوبکر فرمود: بلند شو و به علی(ع) با لقب امیرالمؤمنین سلام کن. ابوبکر گفت: این دستور از طرف خدا و پیامبر خداست؟ پیامبر(ص) فرمود: بله، از طرف خدا و پیامبر خداست.
بعد، به عمر فرمود: بلند شو و به علی(ع) با لقب امیرالمؤمنین سلام کن. او هم گفت: این دستور از طرف خدا و پیامبر خداست؟ پیامبر(ص) فرمود: بله، از طرف خدا و پیامبر خداست!
بعد، فرمود: ای مقداد، بلند شو و به علی علیه‌السّلام با لقب امیرالمؤمنین سلام کن. مقداد بلند شد و سلام کرد.
بعد، فرمود: ای سلمان، بلند شو و به علی علیه‌السّلام با لقب امیرالمؤمنین سلام کن. سلمان هم بلند شد و سلام کرد.
بعد، فرمود: بلند شو ابوذر و به علی علیه‌السّلام با لقب عنوان امیرالمؤمنین سلام کن. ابوذر هم چیزی نگفت و بلند شد و سلام کرد.
بعد، فرمود: ای حذیفه، بلند شو. حذیفه بلند شد و بدون آنکه چیز اضافه‌ای بگوید، سلام کرد.
بعد فرمود: ابن مسعود، بلند شو. او هم بلند شد و سلام کرد.
در ادامه فرمود: ای عمّار، بلند شو. عمار بلند شد و سلام کرد.
در آخر فرمود: ای بُریده، بلند شو. بریده هم بلند شد و سلام کرد.
وقتی ابوبکر و عمر از آن‌جا بیرون می‌رفتند، گفتند: هرگز چیزی را که پیامبر درباره او گفت، تسلیم او نمی‌کنیم. اینجا بود که خدای عزّوجل، این آیه را نازل کد: «وَ لا تَنقُضواْ الْأیْمانَ بَعْدَ تَوْکیدِها وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَیْکُمْ کَفیلا إنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلون»{قسم‌های محکم خود را نشکنید، در حالی که خدا را کفیل و ضامن خود قرار داده‌اید. یقیناً خدا از آنچه انجام می‌دهید، آگاه است}(نحل/۹۱).
