‌امام کاظم علیه‌السلام آیات اول تا پنجم[به جز آیه چهارم]  سوره منافقون را اینگونه معنا فرموده‌اند:

«إِذا جاءَکَ الْمُنافِقونَ قالوا نَشْهَدُ إنَّکَ لَرَسولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إنَّکَ لَرَسولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إنَّ الْمُنافِقینَ لَکاذِبونَ * اتَّخَذوا أیْمانَهُمْ جُنَّهً فَصَدّوا عَنْ سَبیلِ اللَّهِ إنَّهُمْ ساءَ ما کانوا یَعْمَلُونَ * ذلِکَ بِأنَّهُمْ آمَنوا ثُمَّ کَفَروا فَطُبِعَ عَلی قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا یَفْقَهُونَ * … * وَ إذا قیلَ لَهُمْ تَعالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُئوسَهُمْ وَ رَأیْتَهُمْ یَصُدّونَ وَ هُمْ مُسْتَکْبِرُونَ».

زمانی که منافقان برای [تأیید و نظر درباره] ولایت وصی تو نزد تو بیایند، می‌گویند گواهی می دهیم که تو واقعاً پیامبر خدایی. و خدا [هم] می داند که تو واقعاً پیامبر او هستی، خدا گواهی می دهد که منافقین حتما دروغگویند. سوگندهای خود را [چون] سپری بر خود گرفته و [مردم را] از راه خدا بازداشته اند -که سبیل، همان وصی است-، راستی که آنان بدکاری می‌کنند. زیرا آنان به رسالت تو ایمان آوردند، ولی منکر ولایت وصیّ تو شدند، از این رو خداوند بر دلهایشان مهر نادانی زده است. از این روست که نمی‌‌فهمند. … وقتی به ایشان گفته شود: به پذیرش ولایت علی علیه‌السلام باز گردید تا پیامبر برای گناهانتان طلب آمرزش کند، سرهای خود را بر می گردانند، و آنان را می‌بینی که از ولایت علی علیه‌السلام، به حالت تکبر، روی برمی تابند.