سلمان، ابوذر و ابن عباس و علی بن ابی طالب علیه السلام: وقتی مکه فتح شد و به هوازن رسیدند، پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: بر خیز ای علی و به کرامتت نزد خدا بنگر و با خورشید وقتی طلوع کرد صحبت کن. علی علیه السلام برخاست و فرمود: سلام بر تو ای بنده سخت کوش در طاعت پروردگارت. خورشید به او پاسخ داد: و علیک السلام ای برادر و وصیّ رسول الله و ای حجت خدا بر خلقش. علی علیه السلام به حالت سجده برای شکرگزاری خدای تعالی به زمین افتاد. رسول الله صلی الله علیه و آله او را بلند کرد و صورتش را نوازش کرد در حالی که می فرمود: برخیز دوست من، با گریه‌ات اهل آسمان را به گریه انداختی، خدا در برابر فرشتگان حاملان عرش به تو مباهات می‌کند. سپس گفت: سپاس خدایی را که مرا بر دیگر انبیا برتری داد و با جانشینیِ سرور اوصیا مرا تایید کرد. سپس این آیه را قرائت کرد: «وَ لَهُ أسْلَمَ مَنْ فی السَّماواتِ وَ الْأرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً»{هر که در آسمانها و زمین است خواه و ناخواه سر به فرمان او نهاده است}(آل عمران/83).
المناقب لابن شهرآشوب: ... وَ عَنْ سَلْمَانَ وَ أَبِی ذَرٍّ وَ ابْنِ عَبَّاسٍ وَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام: أَنَّهُ لَمَّا فَتَحَ مَکَّهَ وَ انْتَهَیَا إِلَی هَوَازِنَ قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله قُمْ یَا عَلِیُّ وَ انْظُرْ کَرَامَتَکَ عَلَی اللَّهِ کَلِّمِ الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَتْ فَقَامَ عَلِیٌّ علیه السلام وَ قَالَ السَّلَامُ عَلَیْکِ أَیَّتُهَا الْعَبْدُ الدَّائِبُ فِی طَاعَهِ اللَّهِ رَبِّهِ فَأَجَابَتْهُ الشَّمْسُ وَ هِیَ تَقُولُ وَ عَلَیْکَ السَّلَامُ یَا أَخَا رَسُولِ اللَّهِ وَ وَصِیَّهُ وَ حُجَّهَاللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ فَانْکَبَّ عَلِیٌّ سَاجِداً شُکْراً لِلَّهِ تَعَالَی فَأَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یُقِیمُهُ وَ یَمْسَحُ وَجْهَهُ وَ یَقُولُ قُمْ حَبِیبِی فَقَدْ أَبْکَیْتَ أَهْلَ السَّمَاءِ مِنْ بُکَائِکَ وَ بَاهَی اللَّهُ بِکَ حَمَلَهَ عَرْشِهِ ثُمَّ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی فَضَّلَنِی عَلَی سَائِرِ الْأَنْبِیَاءِ وَ أَیَّدَنِی بِوَصِیَّهِ سَیِّدِ الْأَوْصِیَاءِ ثُمَّ قَرَأَ وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً الآیة.
