ابوسعید خُدری: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که مردی نزد آن حضرت آمد و عرض کرد: یا رسول الله، مرا از کلام خدای عزّوجل به ابلیس که فرمود: «أسْتَکْبَرْتَ أمْ کُنتَ مِنَ الْعالین»{آیا تکبّر کردی یا از برترینها بودی؟}(ص/75) آگاه فرمایید که اینان که از فرشتگان بالاترند چه کسانی هستند؟
رسول خدا فرمود: من و علی و فاطمه و حسن و حسین. ما دو هزار سال قبل از آفرینش آدم در سراپرده‌های عرش، خدا را تسبیح می‌گفتیم و فرشتگان به سبب تسبیح ما تسبیح می‌گفتند. وقتی خدای عزّوجل آدم را آفرید، به فرشتگان فرمان داد بر او سجده کنند، ولی به ما چنین فرمانی نداد. فرشتگان نیز همگی سجده کردند مگر ابلیس که استنکاف نمود و سجده نکرد. پس خدای متعال فرمود: «أسْتَکْبَرْتَ أمْ کُنتَ مِنَ الْعالین»؛ یعنی اینکه تکبّر ورزیدی یا از جمله این پنج تنی هستی که نامشان در سرادق عرش نوشته شده است؟!
بنابراین، ما باب الله هستیم؛ همان بابی که از آن نزد خداوند آیند. هدایت یافتگان به ما هدایت یابند. پس هرکس ما را دوست بدارد، خداوند او را دوست خواهد داشت و در بهشت خود مقیمش کند و هرکس با ما دشمنی ورزد، خداوند با وی دشمنی کرده و در دوزخ خود جایش دهد و جز کسی که پاک‌زاد باشد، ما را دوست نخواهد داشت.
