ابن مسعود: پیامبر(ص) در بستر مرگ بود و من برای عیادت پیش ایشان رفتم. وقتی وارد مسجد شدم، مردم را دیدم که آن چنان ساکت بودند انگار پرنده روی سرشان لانه کرده باشد!
در همین لحظات، امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهالسلام آمد و به رسول خدا صلیاللهعلیهوآله سلام کرد. در این حال، چند نفر از حاضران به [نشانه تمسخر] به هم چشمک زدند. پیامبر(ص) به آنان نگاه کرد و فرمود: میخواهید بدانید بهترینِ شما چه کسی است؟ گفتند: بله یا رسول الله! فرمود: بهترین شما علی بن ابیطالب است که در اسلام آوردن از شما سبقت گرفت، ایمانش بیشتر از شماست، علمش از همه شما بیشتر است، صبر و حِلمش بر همه شما برتری دارد، برای خدا از همه شما خشمگینتر است و در عرصه جنگ و جهاد از همه شما پیروزمندتر است.
یکی از حاضران گفت: یا رسول الله، منظور شما این است که علی(ع) در همه کارهای خیر، بالاتر از ماست؟! فرمود: بله، او بنده خدا و برادر رسول خداست. مطمئن باشید که علوم خودم را به او یاد دادهام و اسرارم را با او در میان گذاشتهام. او امین من بر اُمّت من است.
یکی از حاضران گفت: علی آنچنان رسول خدا را مجنون خود کرده که هیچ عیب و نقصی در او نمیبیند!
اینجا بود که خدا آیات «فَسَتُبْصِرُ وَ یُبْصِرونَ * بِأیِّیکُمُ الْمَفْتونُ»{به زودی خواهی دید و خواهند دید، که کدام یک از شما مجنون شده.}(قلم/5-6) را نازل کرد.