سعد بن أبی وقّاص: رسول خدا صلی الله علیه و آله نماز صبح روز جمعه را با ما اقامه کرد و به ما فرمود: روز قیامت علی بن أبی طالب پیشاپیش من «لواء الحمد» را که از دو تکه تشکیل شده است در دست دارد؛ تکه‌ای از آن از «سندس» و تکه‌ی دیگر از «استبرق». در این هنگام مردی اعرابی از اهالی صحرای نجد وسط صحبت پیامبر پرید و گفت: مرا نزد شما فرستاده‌اند تا سؤالی بپرسم! فرمود: بگو ای برادر بادیه‌نشین! عرض کرد: درباره‌ی علی بن أبی طالب اختلاف نظر بسیار است، شما چه می‌فرمایید؟ رسول خدا لبخندی زد و فرمود: چرا در مورد ایشان اختلاف نظر وجود دارد؟ نسبت علی به من مانند نسبت سر به تن و دکمه به پیراهن است. آن مرد اعرابی خشمگین شد و بلند شد و گفت: یا محمّد، من از علی دشمن‌شکن‌ترم، آیا علی قادر به حمل «لواء الحمد» هست؟! پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: تُند مرو ای مرد اعرابی، خداوند در روز قیامت چندین خصلت به او عطا کرده است: حُسن یوسف، زهد یحیی، صبر ایوب، سخاوت آدم و قدرت جبرئیل و «لواء الحمد» در دست اوست و همه‌ی مردم زیر آن «لواء» هستند و امامان و کسانی که اجازه‌ی تلاوت قرآن و اذان گفتن یافته‌اند و بدن آنها در قبر کرم نمی‌زند و سالم می‌ماند او را احاطه نموده‌اند. آن اعرابی با خشم بلند شد و گفت: خدایا، اگر آن‌چه محمّد می‌گوید حق و درست است، سنگی بر من فرود آور! خداوند آیات «سَأَلَ سَائلُ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ لِّلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ مِّنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ» {پرسنده‌ای از عذاب واقع شونده‌ای پرسید که اختصاص به کافران دارد و هیچ بازدارنده‌ای از آن نیست و از جانب خداوندِ صاحب درجات و مراتب است.} (معارج/ 3-1) را درباره‌ی او نازل فرمود.
عَنْ أَبِي وَقَّاصٍ: صَلَّى بِنَا النَّبِيُّ صَلَاةَ الْفَجْرِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيْنَا بِوَجْهِهِ الْكَرِيمِ الْحَسَنِ وَ أَثْنَى عَلَى اللَّهِ تَعَالَى فَقَالَ أَخْرُجُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(ع) أَمَامِي وَ بِيَدِهِ لِوَاءُ الْحَمْدِ وَ هُوَ يَوْمَئِذٍ شِقَّتَانِ شِقَّةٌ مِنَ السُّنْدُسِ وَ شِقَّةٌ مِنَ الْإِسْتَبْرَقِ فَوَثَبَ إِلَيْهِ رَجُلٌ أَعْرَابِيٌّ مِنْ أَهْلِ نَجْدٍ مِنْ وُلْدِ جَعْفَرِ بْنِ كِلَابِ بْنِ رَبِيعَةَ فَقَالَ قَدْ أَرْسَلُونِي إِلَيْكَ لِأَسْأَلَكَ فَقَالَ قُلْ يَا أَخَا الْبَادِيَةِ قَالَ مَا تَقُولُ فِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَقَدْ كَثُرَ الِاخْتِلَافُ فِيهِ فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) ضَاحِكاً فَقَالَ يَا أَعْرَابِيُّ وَ لِمَ كَثُرَتِ الِاخْتِلَافُ فِيهِ عَلِيٌّ مِنِّي كَرَأْسِي مِنْ بَدَنِي وَ زِرِّي مِنْ قَمِيصِي فَوَثَبَ الْأَعْرَابِيُّ مُغْضَباً ثُمَّ قَالَ يَا مُحَمَّدُ إِنِّي أَشَدُّ مِنْ عَلِيٍّ بَطْشاً فَهَلْ يَسْتَطِيعُ عَلِيٌّ أَنْ يَحْمِلَ لِوَاءَ الْحَمْدِ فَقَالَ النَّبِيُّ(ص) مَهْلًا يَا أَعْرَابِيُّ فَقَدْ أَعْطَاهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ خِصَالًا شَتَّى حُسْنَ يُوسُفَ وَ زُهْدَ يَحْيَى وَ صَبْرَ أَيُّوبَ وَ طُولَ آدَمَ وَ قُوَّةَ جَبْرَئِيلَ عَلَيْهِمُ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ وَ بِيَدِهِ لِوَاءُ الْحَمْدِ وَ كُلُّ الْخَلَائِقِ تَحْتَ اللِّوَاءِ وَ تَحُفُّ بِهِ الْأَئِمَّةُ وَ الْمُؤَذِّنُونَ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ الْأَذَانِ وَ هُمُ الَّذِينَ لَا يتدودون [يَتَبَدَّدُونَ] فِي قُبُورِهِمْ فَوَثَبَ الْأَعْرَابِيُّ مُغْضَباً وَ قَالَ اللَّهُمَّ إِنْ يَكُنْ مَا قَالَ مُحَمَّدٌ حَقّاً فَأَنْزِلْ عَلَيَّ حَجَراً فَأَنْزَلَ اللَّهُ فِيهِ «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعارِجِ».
