اصبغ بن نباته: امیرالمؤمنین علیه‌السلام در حالی که دست پسرش حسن علیه‌السلام را در دست داشت، پیش ما آمد و فرمود: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در حالی که به همین شکل دست من را گرفته بود فرمود: بهترینِ مردم و سروَر آن‌ها بعد از من، این برادرم است و او
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله با اشاره به امیرالمؤمنین علیه‌السلام به مردم فرمود: به این مرد اَنزَع(1) متوسل شوید، چون که او صدّیق اکبر است و کسی است که حق را از باطل جدا می‌کند. هرکس او را دوست داشته باشد، خدا هدایتش می‌کند و کسی که با او دشمنی کند، خدا
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: وقتی مرا شب معراج به آسمان بردند و من و جبرئیل به آسمان هفتم رسیدیم، جبرئیل گفت: ای محمّد، این جایگاه من است. ناگهان مرا در میان نور انداختند و با فرشته‌ای از فرشتگان خدا به شکل و صورت علی علیه‌السلام ملاقات کردم که نامش علی بود
امام باقر علیه‌السلام: وقتی به عباس -عموی پیامبر- دستور داده شد که درِ خانه‌اش را که به مسجدالنبی باز می‌شد ببندد، در حالی که علی علیه‌السلام اجازه داشت درِ خانه‌اش به مسجدالنبی باز بماند، به همراه جمعی از خاندان پیامبر، پیش پیامبر آمدند و گفتند: ای پیامبر خدا، چرا علی(ع)
عمرو بن ذی مرّ، سعید بن وهب و زید بن نقیع: علی علیه‌السلام در رُحبه کوفه خطاب به اصحاب فرمود: شما را به خدا قسم می‌دهم، هرکس در روز غدیر از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنید که آن حضرت چه فرموده است، برخیزد و بگوید. آنگاه سیزده نفر برخاسته و شهادت
حارث هَمْدانی: علی علیه السّلام را در روزی دیدم که آمد و بر منبر رفت، پس از حمد و ثنای خدا، فرمود: حکمی بود که خدای متعال بر زبان پیامبر اُمّی جاری فرمود که جز مؤمن مرا دوست نخواهد داشت و جز منافق با من دشمنی نورزد و آنکه بهتان
از جابر بن عبدالله سؤال شد: از علی بن أبی طالب برای ما بگو. گفت: او بهترینِ مردم است، جز منافق با وی دشمنی نخواهد کرد و جز کافر در مورد او تردید نمی‌کند.
امام باقر علیه السّلام: مردی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: یا رسول الله، آیا هر که بگوید «لاإله إلّا الله» مؤمن است؟ فرمود: دشمنی با ما موجب می‌شود انسان به یهود و نصارا ملحق شود. شما به بهشت وارد نمی‌شوید مگر اینکه مرا دوست
از جمله صفات اوصیا که امیرالمؤمنین علیه‌السلام برای مردی یهودی بر شمرد، چنین است: اما هفتم ای برادر یهود، اینکه رسول خدا صلی الله علیه و آله چون عازم فتح مکه شد، دوست داشت همان طور که در آغاز دعوت آنان را به اسلام فرا خوانده بود، در پایان نیز
علی علیه السّلام: دو پسر فاطمه را هم نیکوکار و هم فاجر دوست می‌دارند اما برای من چنین نوشته شده که هر مؤمنی مرا دوست بدارد و هر منافقی با من دشمنی کند.
