پیامبر

ابن عباس: به خدا قسم، تا زمانی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، علی بن ابی‌طالب را «امیرالمؤمنین» صدا نزد، ما هم او را با این نام صدا نمی‌زدیم. روزی از یکی از کوچه‌های مدینه رد می‌شدیم که علی بن ابی‌طالب(ع) را دیدیم. جلو آمد و گفت: السلام علیک یا رسول الله

رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: قسم به آن کسی که من را به حق، مژده‌رسان و هشداردهنده فرستاد، کرسی و عرش مستقر شدند و فلک به گردش در آمد و آسمان‌ها و زمین به پا شدند، فقط و فقط به واسطه اینکه خداوند بر روی آن‌ها نوشت: «لا إله الا الله، محمّد

ابن عباس: علی بن ابی‌طالب علیه‌السّلام پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آمد. حاضرین گفتند: یا رسول الله، درود خدا بر تو و خاندانت، امیرالمؤمنین آمد. پیامبر(ص) فرمود: علی(ع) قبل از من امیرالمؤمنین نامیده شده است. پرسیدند: قبل از شما یا رسول الله؟! ایشان فرمود: و حتی پیش از عیسی(ع) و موسی(ع)!

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در روز صلح حدیبیه در حالی که دست علی علیه‌السّلام را در دست گرفته بود، با صدای بلند فرمود: این مرد، امیر نیکوکاران است و قاتل کفّار است. هر کس او را یاری کند، پیروز است و هر کسی که او را رها کند، خوار و ذلیل می‌شود.

رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: علی علیه‌السلام بزرگ و رهبر آیاتی است که با عبارت «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ» در قرآن است، چون از نظر ایمان، او اولینِ مؤمنان است.

سلمان فارسی: ای مسلمانان، شما را به خدا و به حق رسول او قسم می‌دهم آیا تایید می‌کنید که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: سلمان از ما اهل بیت است؟! مردم گفتند: بله، به خدا به این موضوع شهادت می‌دهیم. سلمان ادامه داد: حالا هم من خدا را شاهد می‌گیرم که از

جابر بن سمره: ما همیشه علی بن ابی‌طالب علیه‌السّلام را «امیرالمؤمنین» صدا می‌زدیم و رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نه تنها نهی نمی‌کرد، بلکه لبخندی هم می‌زد.

ربیعه سعدی: حذیفة بن یمان در زمان عثمان، حاکم مدائن بود. وقتی علی علیه‌السّلام امیر مؤمنان شد، نامه‌ای به حذیفه نوشت و به او گفت که مردم با او بیعت کرده‌اند. حذیفه هم که علیل و ناتوان شده بود، صاف نشست و سه‌بار گفت: به خدا قسم، حقیقتاً امیرالمؤمنین حقیقی