عمار یاسر

امام صادق علیه‌السّلام: وقتی مردم با علی علیه‌السّلام به عنوان «امیرالمؤمنین» بیعت کردند، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به ابوبکر فرمود: بلند شو و به علی(ع) با لقب امیرالمؤمنین سلام کن. ابوبکر گفت: این دستور از طرف خدا و پیامبر خداست؟ پیامبر(ص) فرمود: بله، از طرف خدا و پیامبر خداست. بعد، به

سید بن طاووس: حاطِب بن ابی بَلتَعه نامه‌ای به مردم مکه نوشت و آن را به ساره -کنیز ابو عمرو بن صافی- داد تا آن را به مکه ببرد. او در این نامه، مردم مکه را از آمدن رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله باخبر کرده بود و آنها را از این اتفاق

ابن مسعود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به من فرمود: ای پسر مسعود، بدان که آیه «وَ اتَّقواْ فِتْنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَمواْ مِنکُمْ خاصَّةً»{بترسید از فتنه‌ای که تنها دامن  ستمکاران شما را نمی‌گیرد!}(انفال/25) درباره علی علیه السلام نازل شده است. من این روایت را به تو می‌سپارم و نام بزرگِ ستمگران

امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ هُدواْ إلَی الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْل»{به گفتار پاک هدایت می‌شوند.}(حج/24) فرمود: منظور حمزه، جعفر، عبیده، سلمان، ابوذر، مقداد و عمّار بودند که به سوی امیرالمؤمنین علیه‌السلام هدایت شدند.

عمّار بن یاسر: در یکی از جنگ‌های رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله همراه ایشان بودم. علی علیه‌السلام پرچم‌داران سپاه دشمن را کشت و جمع آنان را از هم پاشید و عمروبن عبدالله جمحی و شیبة بن نافع را هم به قتل رساند. پیش رسول خدا(ص) آمدم و گفتم: یا رسول الله، واقعا

مسعدة بن صدقه: به امام صادق علیه‌السلام گفته شد: مردم نقل می‌کنند که علی علیه‌السلام بر منبر کوفه این‌گونه فرموده است: «ای مردم، شما را دعوت می‌کنند به من دشنام دهید، در این زمان به من دشنام دهید؛ و بعد از آن به اعالم بیزاری از من دعوت می‌شوید، در

عمّار یاسر: من و ابوذر غفاری در زیر خیمه‌ای نشسته بودیم که ابن عباس با مردم حرف می‌زد. ابوذر بلند شد و با دست عمود خیمه را زد و سپس گفت: ای مردم، هر کس مرا می‌شناسد، که می‌شناسد ولی هر کس مرا نمی‌شناسد، خودم را معرفی می‌کنم: من جندب