امیرالمؤمنین علی علیهالسلام بر بالای منبر مسجد کوفه فرمود: من سرور جانشینان و جانشین سرور پیامبرانم. من امام مسلمانان و پیشوای پرهیزکاران و صاحب‌اختیار مؤمنان و همسر سرور زنان جهانم. منم که انگشتر به دست راست دارم و پیشانی بر خاک می‌گذارم. من همان کسی هستم که دو بار هجرت
انس بن مالک: روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله به همراه علی بن أبی طالب علیه السّلام جلوی خانه نشسته بود؛ پیرمردی به سمت آن‌ها آمد و به رسول خدا سلام کرد و رفت. پیامبر اکرم به امیرالمؤمنین فرمود: این پیرمرد را می‌شناسی؟ عرض کرد: خیر! فرمود: او
جابر انصاری: علی علیه السلام را گم کردم و چند روز او را در مدینه ندیدم، دلم برای او تنگ شد و نزد اُم سلمة مخزومیّه رفتم و جلوی در خانه او ایستادم. او از خانه بیرون آمد و به او گفتم: من آقایم امیر مومنان را گم کرده‌ام و
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله: شبی که پروردگار عزّوجل مرا به معراج بُرد، درون عرش فرشته‌ای دیدم که شمشیری از نور در دست داشت و طوری با آن بازی می‌کرد که علی بن أبی طالب با ذوالفقار بازی می‌کرد، و اگر فرشتگان مشتاق دیدن علی بن أبی طالب می‌شدند به چهره آن فرشته
علی علیه السّلام: به خدا سوگند اگر تمام دنیا را یک‌جا به منافق بدهم، مرا دوست نخواهد داشت، و اگر با این شمشیر بر بینی مؤمن بزنم، باز هم مرا دوست خواهد داشت، زیرا من شنیدم که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی، جز مؤمن تو
امیرالمؤمنین علیهالسلام خطاب به ابن عباس: بعد از نام و یاد خدا و سلام، من تو را در امانت خود شریک کردم و تو را همرازم قرار دادم و هیچ‌کس از افراد خاندانم برای یاری و مددکاری و امانت‌داری، مثل تو، مورد اعتمادم نبود. اما وقتی که دیدی روزگار بر
