ابن عباس: به خدا قسم، تا زمانی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، علی بن ابی‌طالب را «امیرالمؤمنین» صدا نزد، ما هم او را با این نام صدا نمی‌زدیم. روزی از یکی از کوچه‌های مدینه رد می‌شدیم که علی بن ابی‌طالب(ع) را دیدیم. جلو آمد و گفت: السلام علیک یا رسول الله
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: قسم به آن کسی که من را به حق، مژده‌رسان و هشداردهنده فرستاد، کرسی و عرش مستقر شدند و فلک به گردش در آمد و آسمان‌ها و زمین به پا شدند، فقط و فقط به واسطه اینکه خداوند بر روی آن‌ها نوشت: «لا إله الا الله، محمّد
سلمان فارسی: ای مسلمانان، شما را به خدا و به حق رسول او قسم می‌دهم آیا تایید می‌کنید که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: سلمان از ما اهل بیت است؟! مردم گفتند: بله، به خدا به این موضوع شهادت می‌دهیم. سلمان ادامه داد: حالا هم من خدا را شاهد می‌گیرم که از
ربیعه سعدی: حذیفة بن یمان در زمان عثمان، حاکم مدائن بود. وقتی علی علیه‌السّلام امیر مؤمنان شد، نامه‌ای به حذیفه نوشت و به او گفت که مردم با او بیعت کرده‌اند. حذیفه هم که علیل و ناتوان شده بود، صاف نشست و سه‌بار گفت: به خدا قسم، حقیقتاً امیرالمؤمنین حقیقی
امام صادق علیه‌السّلام: وقتی مردم با علی علیه‌السّلام به عنوان «امیرالمؤمنین» بیعت کردند، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به ابوبکر فرمود: بلند شو و به علی(ع) با لقب امیرالمؤمنین سلام کن. ابوبکر گفت: این دستور از طرف خدا و پیامبر خداست؟ پیامبر(ص) فرمود: بله، از طرف خدا و پیامبر خداست. بعد، به
بریده اسلمی: وقتی که مردم با ابوبکر بیعت کرده بودند، پیش عمران بن حُصین رفتم و گفتم: ای عمران، مردم فراموش کرده‌اند که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در کنار دیوار فلان خاندان انصاری بود و هر مسلمانی که پیش او می‌رفت و سلام می‌کرد، جواب می‌داد و می‌فرمود: به امیرالمؤمنین علی
امام باقر علیه‌السّلام: از جابر بن عبدالله انصاری درباره علی علیه‌السّلام سؤال شد. گفت: به خدا قسم، او امیر مؤمنان است، مایه بلا و امتحان منافقان است و شمشیرش بر سر ستمگران، عهد‌شکنان و خوارج، مایه نابودی است. این حدیث را از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنیده‌ام که اگر دروغ بگویم
امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السّلام: روزی عمر بن خطّاب به من گفت: به خدا قسم، حقیقتاً که تو امیر مؤمنان هستی. گفتم: پیش تو یا پیش خدا؟ گفت: هم پیش من و هم پیش خدای تبارک و تعالی.
ابوهارون عبدی: از جابر بن عبدالله انصاری درباره معنای کلام رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله که به علی علیه‌السلام فرمود: «منزلت و جایگاه تو پیش من، مثل منزلت هارون(ع) نسبت به موسی(ع) است، با این تفاوت که بعد از من پیامبری نمی‌آید» پرسیدم. گفت: به خدا قسم، با این جمله، او را
ابورافع: پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، فرزندان عبدالمطلّب را در شعب ابی‌طالب دور هم جمع کرد که تعدادشان در آن روز، به چهل نفر می‌رسید. علی علیه‌السلام هم ران گوسفندی را برای پذیرایی از ایشان بار گذاشت و آبگوشتی درست کرد. بعد، مقداری نان خُرد کرد و آبگوشت روی آن ریخت و ترید
