رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه‌السلام فرمود: قسم به آنکه محمّد را به حق به پیامبری فرستاد، هرکه تو را انکار کند به من ایمان نیاورده و آنکه ولایت تو را منکر گردد، نبوّت مرا انکار کرده و هرکه به تو ایمان نداشته باشد، به خدا
امام باقر علیه‌السلام: در آیه «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذٰلِکَ فَلْيَفْرَحوا»،{بگو که باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوند}(یونس/58)، منظور از «فضل‌الله»، اقرار به نبوّت رسول خدا صلی الله علیه و آله است و منظور از «رحمته» اقرار به ولایت علی علیه‌السلام است.
ابن عباس: در آیه «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذٰلِکَ فَلْيَفْرَحوا»،{بگو که باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوند}(یونس/58) منظور از «فضل‌الله» پیامبر صلی الله علیه و آله است و منظور از «رحمته» علی علیه‌السلام است.
زید بن علی بن الحسین: در آیه «وَ اللَّهُ یَدْعواْ إِلی دارِ السَّلامِ وَ یهْدی مَن یَشاءُ إلی صِراطٍ مُّسْتَقیم»{و خدا [شما را] به سرای سلامت فرا می خواند، و هر که را بخواهد به راه راست هدایت می کند.}(یونس/25)، «دارالسلام» به معنی «بهشت» است و «صراط مستقیم» یعنی ولایت
