علی علیه السّلام: به خدا سوگند اگر تمام دنیا را یک‌جا به منافق بدهم، مرا دوست نخواهد داشت، و اگر با این شمشیر بر بینی مؤمن بزنم، باز هم مرا دوست خواهد داشت، زیرا من شنیدم که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی، جز مؤمن تو
امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به ابن عباس: بعد از نام و یاد خدا و سلام، من تو را در امانت خود شریک کردم و تو را همرازم قرار دادم و هیچ‌کس از افراد خاندانم برای یاری و مددکاری و امانت‌داری، مثل تو، مورد اعتمادم نبود. اما وقتی که دیدی روزگار بر
امیرالمؤمنین علیه السّلام در حال جان دادن فرمود: ای حسن، خداوند از پدرت پیمان گرفته که هر منافق و فاسقی را دشمن بدارد و از هر منافق و فاسقی نیز پیمان گرفته که پدرت را دشمن بدارد.
أمیرالمؤمنین علیه‌السلام: هر که خدا را دوست بدارد، پیامبر را دوست داشته است و هر که پیامبر را دوست بدارد، ما را دوست داشته است و هر که ما را دوست بدارد، شیعیان ما را دوست داشته است و ما و شیعیان ما از یک خلقت و طبيعت هستیم و
علی بن أبی طالب علیه السّلام: سه سال پیش از آنکه کسی با رسول خدا نماز بخواند، من با وی نماز خواندم. ایشان به من قول دادند که جز مؤمن مرا دوست نداشته باشد و جز کافر یا منافق با من دشمنی نورزد. به خدا سوگند نه دروغ گفته‌ام و
خدای عزّوجل: … بدانید که من علی را نشانه‌ای برای مردم قرار داده‌ام، هرکس از او پیروی کند، هدایت یافته و آنکه رهایش سازد، گمراه است. جز مؤمن دوستش نمیدارد و جز منافق با وی دشمنی نمی‌ورزد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنید»{هر کافر سرسختی را در جهنّم فروافکنید}(ق/24) فرمود: درباره من و علی بن أبی طالب نازل شد؛ بدین معنی که چون روز قیامت شود، پروردگارم هم من و هم او را شفیع قرار خواهد داد.
امام صادق علیه السّلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله در میان جمعی از صحابه خود نشسته بود که ناگهان برخاسته و به استقبال جنازه‌ای رفت که توسط چهار حبشی حمل می‌شد. به آنها فرمود: او را بر زمین بگذارید. سپس چهره او را نمایان ساخت و فرمود: کدامیک
