دشمن

رسول خدا صلی الله علیه و آله: خداوند مخلوقاتی آفریده که نه از جنس جن هستند و نه از جنس اِنس که دشمنان علی علیه السّلام را لعن می‌فرستند. عرض شد: یا رسول الله، اینان چه کسانی هستند؟ فرمود: پرندگانی هستند که صبح‌ها بالای درختان ندا می‌دهند: لعنت خدا بر

حارثه بن زید گفت: وقتی عمر بن خطاب به هنگام خلافتش به حج رفت من هم همراهش بودم. شنیدم که به هنگام طواف میگفت: پروردگارا! می‌دانی که به خانه ات آمده‌ام و از پرده پوشی تو آگاه هستم. وقتی مرا دید سخنش را قطع کرد، اما من آن را به

علی علیه السّلام: به خدا سوگند اگر تمام دنیا را یک‌جا به منافق بدهم، مرا دوست نخواهد داشت، و اگر با این شمشیر بر بینی مؤمن بزنم، باز هم مرا دوست خواهد داشت، زیرا من شنیدم که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی، جز مؤمن تو

امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به ابن عباس: بعد از نام و یاد خدا و سلام، من تو را در امانت خود شریک کردم و تو را همرازم قرار دادم و هیچ‌کس از افراد خاندانم برای یاری و مددکاری و امانت‌داری، مثل تو، مورد اعتمادم نبود. اما وقتی که دیدی روزگار بر

امیرالمؤمنین علیه السّلام در حال جان دادن فرمود: ای حسن، خداوند از پدرت پیمان گرفته که هر منافق و فاسقی را دشمن بدارد و از هر منافق و فاسقی نیز پیمان گرفته که پدرت را دشمن بدارد.

علی بن أبی طالب علیه السّلام: سه سال پیش از آنکه کسی با رسول خدا نماز بخواند، من با وی نماز خواندم. ایشان به من قول دادند که جز مؤمن مرا دوست نداشته باشد و جز کافر یا منافق با من دشمنی نورزد. به خدا سوگند نه دروغ گفته‌ام و

خدای عزّوجل: … بدانید که من علی را نشانه‌ای برای مردم قرار داده‌ام، هرکس از او پیروی کند، هدایت یافته و آنکه رهایش سازد، گمراه است. جز مؤمن دوستش نمیدارد و جز منافق با وی دشمنی نمی‌ورزد.

امام صادق علیه السّلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله  در میان جمعی از صحابه خود نشسته بود که ناگهان برخاسته و به استقبال جنازه‌ای رفت که توسط چهار حبشی حمل می‌شد. به آنها فرمود: او را بر زمین بگذارید. سپس چهره او را نمایان ساخت و فرمود: کدامیک