عبّاد بن عبدالله: مردی در حضور امیرالمؤمنین علیه‌السلام برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین، مرا از مصداق آیه «أفَمَنْ کانَ عَلىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ يَتْلوهُ شاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتابُ مُوسىٰ اماما وَ رَحْمَةً»{آیا کسی که از جانب پروردگارش بر حجّتی روشن است و شاهدی از [خویشان] او، پیرو
امام صادق علیه‌السلام فرمود: [در آیه هفدهم سوره هود، منظور از] آنکه از جانب پروردگارش دارای حجت روشنی است، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است و آن شاهدی که خویشاوند و پیرو اوست، امیرالمؤمنین علیه‌السلام و بعد از او جانشینان او یکی پس از دیگری هستند.
امام رضا علیه‌السلام: در یک روز جمعه، امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطبه نماز خواند و فرمود: قسم به کسی که دانه را شکافت و جنبدگان را آفرید،کسی از قریش نیست که بر او ستمی روا شده باشد مگر آنکه درباره او آیه‌ای نازل شده است. مردی از جا برخاست و گفت: یا
