جابر بن عبدالله انصاری

جابر بن عبدالله انصاری: خورشید هفت بار با علی علیه السلام سخن گفت: بار اول به او گفت: ای امام المسلمین نزد پروردگارم مرا شفاعت کن تا عذابم نکند. بار دوم گفت: به من امر کن تا دشمنانت را بسوزانم که من آن‌ها را از چهره‌هایشان می‌شناسم. بار سوم در

جابر بن عبدالله انصاری: در یکی از راههای مدینه عمار را دیدم. از او درباره رسول الله صلی الله علیه و آله جویا شدم، خبر داد که او در مسجد در میان گروهی از مردم است. وقتی نماز صبح را خواند، نزد ما ماند و ما در همین حال بودیم

جابر بن عبدالله و ابوسعید خدری: ما منافقان را در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله به دشمنی‌شان با علی می‌شناختیم.

به جابر بن عبدالله انصاری گفتند: از علی بن أبی‌طالب(ع) برای ما بگو. گفت: او بهترین خلق خداست. فقط منافق است که با او دشمنی می‌کند و فقط کافر است که در مورد او شک می‌کند.

جابر بن عبدالله انصاری: من و علی علیه السّلام هرکدام در یک طرف رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که عمر بن خطّاب با مردی که جامه او را می‌کشید وارد شد. پیامبر فرمود: چه کرده است؟ عرض کرد: از قول شما روایت کرده که: «هرکس بگوید

ابوزبیر مکّی: جابر را دیدم که بر عصایش تکیه زده و در محلّه‌های انصار و مجالس آن‌ها سر زده و می‌گفت: علی خیرالبشر است، هرکه نپذیرد کافر است. ای جماعت انصار، فرزندانتان را بر حُبّ علی علیه السّلام تربیت کنید و هرکدامشان نپذیرفت، در کار مادرش نظر کنید.

کشف الغمه: احمد بن حنبل وارد کوفه شد. در آنجا محدثی بود که اظهار مذهب امامیه می‌کرد و از احوال احمد پرسید که آیا قصد آن ندارد که به پیش من بیاید؟ گفتند: او به آنچه اظهار می‌کنی معتقد نیست، و پیش تو نخواهد آمد مگر این که ساکت شوی!