آتش

عبدالله بن عمر: از پیامبر صلی الله علیه و آله درباره علی بن أبی طالب علیه السّلام پرسیدم، فرمود: مردم را چه می‌شود که منکر کسی می‌شوند که نزد خدا منزلتی همچون منزلت من دارد؟! بدانید که هرکس علی را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هرکس مرا دوست داشته

خدای جلّ جلاله: اگر مردم جملگی بر حب/ولایت علی اجماع می‌کردند، دوزخ را نمی‌آفریدم.

رسول خدا صلی الله علیه و آله: آتش بر کسی که به من ایمان آورده و علی را دوست داشته و ولایتش را پذیرفته، حرام شده است، و خدا لعنت کند آنکه با علی جدل کند و از وی دوری گزیند. جایگاه علی نزد من به پوست میان چشم و

رسول خدا صلی الله علیه و آله: یقیناً که بهشت برای محبان علی در حالی که هنوز در دنیا هستند و وارد آن نشده‌اند، مشتاق است و نورش برای آن‌ها فزونی می‌یابد؛ و تحقیقاً که دوزخ به خشم آمده و لهیب آن بر دشمنان علی علیه السّلام در حالی که

رسول خدا صلی الله علیه و آله: هرکس دوست داشته باشد که مجاور خدای جلیل در خانه‌اش باشد و از سوز دوزخش در امان بماند، باید ولایت علی بن أبی طالب را بپذیرد.

امام صادق علیه‌السلام: جمعی به محضر امیرالمؤمنین علیه‌السلام آمدند و گفتند: سلام بر تو ای پروردگار ما! علی علیه‌السلام از آن ها خواست تا توبه کنند ولی آنها نکردند. در نتیجه، ایشان چاله‌ای کند و آتشی به پا کرد و در کنار آن چاله، چاله‌ای دیگر درست کرد و بین

رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: اگر خلایق بر ولایت تو گرد می‌آمدند، خداوند دوزخ را نمی‌آفرید، اما تو و شیعیانت در روز قیامت رستگارید.

امام حسن بن علی علیهماالسلام: أشعث بن قیس کندی در خانه‌اش مأذنه‌ای بنا کرد و زمانی که در ساعات نماز، صدای اذان را از مسجد جامع کوفه می‌شنید، بالای مأذنه می‌رفت و فریاد می‌زد: ای مرد، واقعا که تو دروغ‌گو و ساحر هستی! پدرم نیز او را زبانه آتش می‌نامید.

رسول خدا صلی الله علیه و آله: وقتی مرا به معراج بردند، به حضور پروردگارم رسیدم که به فاصله دو کمان یا نزدیک‌تر بود. آنگاه صدایی از جانب پروردگارم شنیدم که: ای محمّد، از میان کسانی که در زمین همراه تو هستند، چه کسی را دوست میداری؟ عرض کردم: پروردگارا،