آتش

اصبغ بن نباته: حارث همدانی به همراه جمعی از شیعیان که من هم در میان آن‌ها بودم، به دیدار امیرالمؤمنین علیه‌السلام رفتند. حارث بیمار بود و هنگام راه رفتن تلو تلو می‌خورد و با عصای سرکجش به زمین ضربه می‌زد تا با آن تکیه کند. امام علی برای حارث ارزش

امیرمؤمنان علیه‌السلام: من [به اذن خدا] مردم را به بهشت و جهنم تقسیم می‌کنم، من فاروق اکبرم! من صاحب عصا و نشانه هستم!

امیرالمؤمنین علیه‌السلام: روزی به همراه قنبر به پشت کوفه رفتم و به او گفتم: آیا آنچه را که من می‌بینم تو هم می‌بینی؟ گفت: خیر، من ناتوانم یا امیرالمؤمنین! به دیگران گفتم: ای یاران، آیا آنچه را من می‌بینم، شما هم می‌بینید؟ گفتند: خیر، ما ناتوانیم یا امیرالمؤمنین. گفتم: سوگند

پیامبر صلی الله علیه و آله: اگر بنده‌ای خدا را میان رکن و مقام هزار سال عبادت کند و هزار سال دیگر بر آن بیفزاید و هزار سال دیگر هم عبادت کند ولی ما اهل‌بیت را دوست نداشته باشد، خداوند او را با صورت در دوزخ خواهد افکند.

رسول خدا صلی الله علیه و آله: حُبّ علی بن أبی طالب گناهان را چنان می‌خورد که آتش هیزم را می‌خورد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله: حُبّ علی رستگاری از آتش است. و چنین سرود: «حُبّ علی سپری است برای مردم، پروردگارا گناهان مرا با آن فرو بریز! اگر کافر ذمّی قصد کرد او را دوست بدارد، در دوزخ از آتش مصون می‌ماند.»