امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: من هدایت‌کننده و هدایت‌شده هستم. من پدرِ یتیمان و مسکینان و سرپرست بیوه‌زنان هستم. من پناه هر ناتوان و هر کسی هستم که هراسان است. من رهبر مؤمنان به سوی بهشت و ریسمان محکم الهی هستم. من نمونه کامل تقوا، چشم خدا، زبان راستگوی خدا و دست
امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به ابن عباس: بعد از نام و یاد خدا و سلام، من تو را در امانت خود شریک کردم و تو را همرازم قرار دادم و هیچ‌کس از افراد خاندانم برای یاری و مددکاری و امانت‌داری، مثل تو، مورد اعتمادم نبود. اما وقتی که دیدی روزگار بر
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «و یطعمون الطعام…» در سوره «هل أتی» میفرماید: فاطمه سلام الله علیها مقداری آرد جو داشت که از آن خمیر روغنی ساخت و پخت و چون قوام گرفت، آن را روی سفره قرار داد تا افطار کنند که مسکینی بر در ایستاد و گفت: خدایتان
واحدی: علی علیه‌السلام در مقابل دریافت مقداری جو، مسئولیت آبیاری شب تا صبح نخلستانی را بر عهده گرفت. وقتی اجرت خود را گرفت، با آن سه صاع[حدود 12 مُشت با دو دست] جو خرید. ثلث آن را تبدیل به آرد کرد که از آن غذایی پختند. پس، مسکینی آمد و
ابن عباس : آیه «وَ یُطعِمونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسکیناً وَ یَتیماً وَ أسیرا» در حق علی و فاطمه سلام الله علیهما و خدمتکارشان نازل شده است. سبب نزول آیه نیز آن بوده است که آن‌ها به دیدار پیامبر صلی الله علیه و آله رفتند و او به هرکدامشان یک
