ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق و منظور آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أعْمیٰ»{هر کس از یاد من روگردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!}(طه/124) دانسته است. عرض کردم:
ابن عباس: مفهوم آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أعْمیٰ»{هر کس از یاد من روگردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!}(طه/124) این است که هرکس ولایت علی علیه‌السلام را رها کند، خدا او
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله: در روز قیامت، منکر علی علیه‌السلام را می‌آورند در حالی که کور و لال است و در تاریکی‌های قیامت به خود می‌پیچد و فریاد می‌زند: «یا حَسْرَتا عَلى ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ اللَّهِ»{ای وای بر من از ستم‌ها و کوتاهی‌هایی که در مورد خداوند روا داشتم}(زمر/56) و در
زید بن اَرقَم: علی علیه‌السلام مردم را به مسجد فرا خواند و فرمود: دنبال شخصی می گردم که از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنید که می فرمود: «هر کس که من مولای اویم علی مولای اوست، پروردگارا هر کس که با او دوست است دوست بدار و
