هشام بن سالم: در محضر امام صادق علیه‌السلام بودم که معاویة بن وهب و عبدالملک بن اعین خدمت ایشان رسیدند؛ معاویة بن وهب عرض کرد: ای فرزند پیامبر! حدیثی که می‌گوید رسول خدا صلی الله علیه و آله پروردگارش را دیده، چیست و او را به چه صورتی دیده است؟
امام کاظم علیه‌السلام آیات اول تا پنجم [به جز آیه چهارم] سوره منافقون را اینگونه معنا فرموده‌اند: «إِذا جاءَکَ الْمُنافِقونَ قالوا نَشْهَدُ إنَّکَ لَرَسولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إنَّکَ لَرَسولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إنَّ الْمُنافِقینَ لَکاذِبونَ * اتَّخَذوا أیْمانَهُمْ جُنَّهً فَصَدّوا عَنْ سَبیلِ اللَّهِ إنَّهُمْ ساءَ ما کانوا یَعْمَلُونَ *
امام صادق و امام باقر علیهماالسلام می‌فرمایند: در آیه 34 سوره محمد، منظور از «إنَّ الَّذینَ کَفَرواْ» یعنی بنی امیه و منظور از «صَدّواْ عَن سَبیلِ الله» یعنی اینکه مانع ولایت علیّ بن ابی طالب علیه‌السلام شدند.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام به همراه تعدادی از صحابه در مسجد نشسته بود. آن ها به حضرت گفتند: ای امیرالمؤمنین با ما سخن بگو. حضرت فرمود: وای بر شما، سخن من بر شما سخت و دشوار است و جز عالِمان آن را نمی فهمند. گفتند: باید برای ما سخن بگویی. فرمود: با
امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه «إنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ…» نازل شد، جمعی از صحابه در مسجد مدینه گرد آمده و نظر یکدیگر درباره این آیه را جویا می‌شدند. یکی گفت: ما اگر این آیه را نپذیریم، تمام آیات قرآن را نپذیرفته‌ایم، و اگر بدان ایمان آوریم، زیر بار ذلتی
امام صادق علیه‌السلام، مصداق آیه «حَبَّبَ إلَیْکُمُ الْایمانَ وَ زَیَّنَهُ فی قُلوبِکُم»{خدا ایمان را برای شما دوست داشتنی گردانید و آن را در دلهای شما بیاراست}(حجرات/7) را امیرالمؤمنین علیه‌السلام و مصداق آیه «وَ کَرَّهَ إلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسوقَ وَ الْعِصْیان»{و کفر و پلیدی و سرکشی را در نظرتان ناخوشایند ساخت}(حجرات/7)
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یا أیُّها الَّذینَ ءامَنواْ لا تَتَّخِذواْ ءاباءَکُمْ وَ إخْوانَکُمْ أوْلیاءَ إنِ اسْتَحَبّواْ الْکُفْرَ عَلَی الایمان»{ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر پدرانتان و برادرانتان کفر را بر ایمان ترجیح دهند [آنان را] به دوستی نگیرید}(توبه/23) فرمود: «ایمان» ولایت علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام درباره معنای آیه «وَ مَن یَکْفُرْ بِالْایمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الاَخِرَةِ مِنَ الخاسِرینَ»{و هر کس در ایمان خود شک کند، قطعاً عملش تباه شده و در آخرت از زیانکاران است}(مائده/5) می‌فرماید: ایمان در بطن قرآن، علی بن ابی طالب است و هرکس منکر ولایت
امام باقر و امام صادق علیهماالسلام درباره آیه «إنَّ الَّذینَ کَفَروا یُنادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أکْبَرُ مِنْ مَقْتِکُمْ أنْفُسَکُمْ إذْ تُدْعَوْنَ إلَی الْإیمانِ فَتَکْفُرونَ»{کسانی را که کافر شدند روز قیامت صدا می‌زنند که عداوت و خشم خداوند نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان بیشتر است، چرا
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمانُ وُدّا»{خداوندِ رحمان، محبّتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد}(مریم/96) فرمود: این «ودّ» همان مودّتی است که خداوند ذکر کرده است. همچنین ایشان در مورد آیه [بعد]، «فَإنَّما یَسَّرْناهُ بِلِسانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقینَ وَ تُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُدًّا» فرمود: خداوند متعال آن‌گاه که
