ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام فرمود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله یکی از «والدین» و علی علیه‌السلام دومی است. عرض کردم: در کجای قرآن آمده؟ فرمود: «وَ اعْبُدواْ اللّهَ وَ لا تُشْرِکواْ بِه شَیْاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إحْسانًا»(نساء/36).
امام باقر علیه‌السلام در پاسخ به جابر بن عبدالله انصاری پیرامون آیه «اشْکُرلی وَ لِوالِدَیْکَ»{شکرگزارِ من و والدینت باش}( لقمان/14) فرمود: منظور رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و علی بن ابی طالب علیه‌السلام هستند.
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: حقّ علی علیه‌السلام بر این اُمّت همانند حق پدر بر فرزند است.
امام رضا علیه‌السلام: زمانی که در جنگ اُحد، آن جماعت پا به فرار گذاشتند، علی علیه‌السلام از روبه‌رو، جبرئیل از سمت راست و میکائیل از سمت چپ از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دفاع می‌کردند. در این حال، آیه «قُل هُو نَبَأٌ عَظیمٌ * أنتُم عَنهَ مُعرِضون»{بگو: او همان رخداد بزرگی است،
جابر بن عبدالله انصاری: به امام باقر علیه‌السلام عرض کردم: ای پسر رسول خدا(ص)، گروهی معتقدند که خدای تبارک و تعالی امامت را در نسل حسن(ع) و حسین(ع) قرار داده است. ایشان پاسخ داد: به خدا قسم دروغ گفتند! مگر نشنیده‌اند که خدای متعال فرموده است: «وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقیَةً
محمود بن لَبید: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رحلت کرد، فاطمه علیهاسلام همیشه بر سر قبور شهدا می‌رفت و بر سر قبر حمزه(ع) گریه می‌کرد. روزی، سر قبر حمزه(ع) رفتم و او را آنجا در حال گریه دیدم. صبر کردم تا آرام گرفت، بعد نزدیک رفتم و سلام دادم و گفتم:
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام فرمود: خداوند تبارک و تعالی، محبت بیچاره‌ها و مستضعفین روی زمین را به تو عطا کرد و تو هم برادری ایشان را پذیرفتی و آنان تو را به عنوان امام خود پذیرفتند. خوش به حال تو و کسی که تو را دوست دارد و
امّ سلمة: از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره آیه «فَاُوْلٰئِکَ مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِم مِنَ النَّبیّینَ وَ الصِّدّیقینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصّالِحینَ وَ حَسُنَ اُولٰئِکَ رَفیقا»{در زمره کسانی خواهند بود که خدا ایشان را گرامی داشته؛ یعنی با پیامبران و صدّیقان و شهیدان و صالحین. و آنان چه رفیقان نیکویی
شدّاد بن اوس: وقتی جنگ جمل اتفاق افتاد، با خودم گفتم: نه با علی(ع) می‌مانم و نه ضد او. نصف روز را نجنگیدم. شب شد و خدا در دلم انداخت که همراه علی(ع) شوم. به همراه او جنگیدم تا کار به پایان رسید. بعد عازم مدینه شدم و پیش اُمّ
امام حسین علیه‌السلام: به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رسیدم در حالی که ایشان در فکر فرو رفته بود و غمگین بود. عرض کردم: یا رسول الله، چرا فکرتان مشغول است؟ فرمود: جبرئیل پیش من آمد و گفت: ای پیامبر، خدای علیّ اعلی به تو سلام می‌دهد و می‌گوید: دوره نبوّتت
