ابن عباس درباره آیه «قُل لا أسئَلُکُمْ عَلَیْهِ أجْرًا إلّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبیٰ»{[ای پیامبر] بگو: غیر از دوستیِ نزدیکانم، مزدی از شما نمی‌خواهم}(شوری/23) روایت می‌کند: از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله سؤال شد: این نزدیکانی که باید آنها را دوست داشته باشیم، چه کسانی هستند؟ ایشان سه بار فرمود: علی(ع)، فاطمه(س) و
حبّه عُرَنی: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور داد درها و خانه‌هایی که به مسجدالحرام باز می‌شدند، بسته شوند، این کار برای صاحبان آن خانه‌ها سخت آمد. دیدم حمزه بن عبدالمطلب، لباس قرمزی به تن داشت و در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: عمویت و ابوبکر و عمر و عباس را
انس بن مالک و بریده اسلمی: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آیات «فی بُیوتٍ أذِنَ اللَّهُ أنْ تُرْفَعَ وَ یذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ یسَبِّحُ لَهُ فیها بِالْغُدُوِّ وَ الآصالِ * رِجالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَ إقامِ الصَّلاةِ وَ إیتاءِ الزَّکاةِ یخافونَ یوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلوبُ وَ الأبصارُ»{[نورِ
مقداد بن اسود کندی: همراه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم. ایشان دست به پرده کعبه می‌فرمود: خدایا، بازویم را قوی کن و پشتیبان من باش. به من شرح صدر بده و اسمم را بر سر زبان‌ها بینداز! جبرئیل علیه‌السلام نازل شد و گفت: ای محمّد بخوان! فرمود: چه بخوانم؟ گفت: بخوان:
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی هَدانا لِهٰذا وَ ما کُنّا لِنَهْتَدیَ لَوْ لا أنْ هَدانَا الله»{همه ستایش‌ها ویژه خداست که ما را به این هدایت کرد، و اگر خدا ما را هدایت نمی‌کرد هدایت نمی‌شدیم.}(اعراف/43) فرمود: وقتی روز قیامت به پا شود، خداوند پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و علی
امام صادق علیه‌السلام: آیه «وَ إن کُنتُمْ فی رَیْبٍ مِمّا نَزَّلْنا عَلیٰ عَبْدِنا فَأْتواْ بِسورَةٍ مِن مِثْلِهِ وَ ادْعواْ شُهَداءَکُم مِن دونِ اللَّهِ إن کُنتُمْ صادِقین»{اگر درباره آنچه بر بنده خود [= پیامبر] نازل کرده‌ایم شک و تردید دارید، یک سوره مانند آن بیاورید و شاهدان خود را -غیر از
جابر بن عبدالله انصاری: مردمی از یمن با چهره‌های گشاده و بشّاش به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آمدند. پیامبر(ص) فرمود: اینها مردمی مهربان و ثابت‌قدم در ایمان هستند. «منصور» هم از نسل اینهاست(1) که به همراه هفتادهزار رزمنده برای یاری جانشین من و جانشین وصیّ من به میدان می‌آید. رزمنده‌هایی
امام باقر علیه‌السلام درباره مفهوم آیات «إلَا أصْحابَ الْیَمینِ * فی جَنّاتٍ یَتَسائَلونَ * عَنِ الْمُجْرِمینَ * ما سَلَکَکُمْ فی سَقَرَ»{اصحاب یمین در باغهای بهشت هستند، و از مجرمان سؤال می‌کنند چه چیزی شما را به جهنم وارد کرد؟!»}(مدثر/39-42) فرمود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه السلام فرمود: ای علی،
امام باقر و امام صادق علیهماالسّلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله [در خلال سخنانی] فرمود: کدام یک از شما وصیت من را قبول می‌کند، یاور من در کارم می‌شود، دِین مرا ادا می‌کند، وعده‌های من را بعد از من به جا می آورد و جانشین من می‌شود؟ دو مرد به سلمان گفتند:
امام حسن عسکری علیه‌السلام در تفسیر آیات «إنَّ الَّذینَ یَکْتُمونَ ما أنزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدیٰ مِن بَعْدِ ما بَیَّنّاهُ لِلنّاسِ فِی الْکِتابِ أُوْلٰئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللّاعِنونَ * إلّا الَّذینَ تابواْ وَ أصْلَحواْ وَ بَیَّنواْ فَأُوْلٰئِکَ أتوبُ عَلَیْهِمْ وَ أنَا التَّوّابُ الرَّحیمُ»{کسانی که دلایل روشن، و وسیله هدایتی
