پیامبر

امام حسین علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: جایگاه ابوبکر پیش من، مثل گوش است. و منزلت عمر پیش من، مثل چشم است. و جایگاه عثمان پیش من، مثل جایگاه قلب است. فردای آن روز، در حالی که امیرالمؤمنین علیه‌السلام همراه ابوبکر، عمر و عثمان بود، پیش پیامبر(ص) رفتیم و عرض

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره آیه «وَ قِفوهُمْ إنَّهُم مَسْئولون»{آنان را نگه دارید که حتماً مورد بازپرسی قرار می گیرند.}(صافات/24) فرمود: آیه مربوط به ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است و این‌که بعد از آن که خدا از طریق پیامبرش(ص) آگاه کرد که خلیفه و جانشین پیامبر(ص)، اوست، آن‌ها با او چه

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام درباره آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنید»{هر بی‌دین لج‌بازی را داخل جهنم پرتاب کنید}(ق/24) فرمود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: وقتی خدا در روز قیامت، مردم را در یک مکان جمع کند، آن روز من و تو در سمت راست عرش خواهیم بود. خداوند به من و

ابن مسعود: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتم و سلام کردم و گفتم: یا رسول الله، حق را به من نشان بدهید به طوری که واضح باشد و بتوان آن را دید. فرمود: ای پسر مسعود، وارد اتاق شو و ببین چه می‌بینی! وارد اتاق شدم و علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام

محمد بن حمران: از امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنید»{هر بی‌دین لج‌بازی را داخل جهنم پرتاب کنید}(ق/24) پرسیدم، فرمود: روز قیامت، محمد و علی صلوات‌الله‌علیهما بر صراط می‌ایستند و هیچ‌کس نمی‌تواند از آن عبور کند مگر اینکه با خود مجوز همراه داشته باشد. عرض کردم:

عبدالله بن ابی‌أوفی: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله  به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، تو در قصر من در بهشت با من هستی، با فاطمه دخترم که همسر تو در دنیا و آخرت است خواهی بود و تو رفیق و همراه من هستی. سپس پیامبر(ص) آیه «وَ نَزَعْنا ما فی صُدورِهِم مِنْ

امام صادق علیه‌السلام درباره معنای آیه: «وَ جاءَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ و شَهید»{هر انسانی وارد محشر می‌گردد در حالی که همراه او حرکت‌دهنده و گواهی است!}(ق/21) فرموده است: منظور از «سائق» امیرالمؤمنین علیه‌السلام است و منظور از «شهید» رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است.

ابن عباس: جمعی از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پرسیدند که آیه «وَعَدَ اللّهُ الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ مِنْهُم مَغْفِرَةً وَ أجْرًا عَظیماً»{خدا به کسانی از آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، آمرزش و پاداش بزرگی وعده داده است.}(فتح/29) درباره چه کسی نازل شده است؟ ایشان فرمود: وقتی روز

از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره آیه «الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ طوبٰی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآب»{کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، خوشا به حالشان، خوش سرانجامی دارند.}(رعد/29) سؤال شد، فرمود: «طوبی» نام درختی است که تنه آن در خانه من و شاخ و برگ آن بر اهل بهشت سایه