امام کاظم علیه‌السلام: معنای آیه «يُريدونَ لِيُطْفِئوا نورَ اللَّهِ بِأفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُ نورِهِ»(صف/8) این است که: می‌خواهند نور ولایت امیرالمؤمنین را با دهانشان خاموش کنند، اما خداوند نور امامت را کامل می‌کند.
امام باقر علیه‌السلام: آیه «وَ الَّذینَ کَفَرواْ أوْلیاؤُهُمُ الطّاغوت){کسانی که کافر شده‌اند، سرورانشان [همان] طاغوتند}(بقره/257) درباره دشمنان اهل بیت و دنباله‌روان آنها نازل شده است. اینان مردم را از نور که همان ولایت علی علیه‌السلام است بیرون آورده و به تاریکی روی آوردند که همان پذیرش ولایت دشمنان ایشان است.
امام باقر و امام صادق علیهماالسلام درباره آیه «لِیُخْرِجَکُم مِنَ الظُّلُماتِ إلَی النّور»(احزاب/43) می‌فرمایند: یعنی از [تاریکی] کفر به [نور] ایمان که همان ولایت علی علیه‌السلام است.
اباصلت هروی: مأمون از امام رضا علیه‌السلام درباره آیه «الَّذینَ کانَتْ أعْیُنُهُمْ فی غِطاءٍ عَن ذِکْری وَ کانواْ لا یَسْتَطیعونَ سَمْعًا»{کسانی که چشمان [بصیرت] شان از یاد من در پرده بود، و توانایی شنیدن [حق] نداشتند}(کهف/101) پرسید. امام رضا علیه‌السلام فرمود: چشم پوشیده مانع از ذکر خدا گفتن نمی‌شود و
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «وَ أنَّ هذا صِراطی مُسْتَقیمًا فَاتَّبِعوهُ وَ لا تَتَّبِعواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَن سَبیلِه»{[بدانید] این است راه راست من پس، از آن پیروی کنید. و از راه ها[ی دیگر] که شما را از راه وی پراکنده می سازد پیروی نکنید.}(انعام/153) فرمود: آیا می‌دانید «صراطی مستقیما»
جابر بن عبدالله انصاری: امام باقر علیه‌السلام درباره معنی «سَبیلِ اللَّهِ» در آیه «وَ لَئِن قُتِلْتُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ أوْ مُتُّم …»{اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید…}(آل عمران/157) فرمود: جابر، آیا می‌دانی «سبیل الله» چیست؟ عرض کردم: نه به خدا، اکنون آن را از شما می‌شنوم! فرمود: «سبیل
امام باقر علیه‌السلام درباره مفهوم آیه 44 سوره انعام می‌فرماید: «فَلَمّا نَسواْ ما ذُکِّرواْ بِه»{هنگامی که آنچه را به آنها یادآوری شده بود فراموش کردند} یعنی: هنگامی که ولایت علی علیه‌السلام را که به آن امر شده بودند، رها ساختند. «فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أبْوابَ کُلِّ شَیْءٍ»{درهای همه چیز را به روی
امام باقر علیه‌السلام: آیه «إنَّکَ لَتَهْدی إلی صِراطٍ مُسْتَقیم»(شورا/52) به معنای این است که: تو مردم را امر به پذیرش ولایت علی علیه‌السلام می‌کنی و آنان را به آن دعوت می‌نمایی و او بر صراط مستقیم است.
امام باقر علیه‌السلام: علی علیه‌السلام نشانه‌ای برای محمّد صلی‌الله‌علیه‌و آله است و محمّد به ولایت علی دعوت می‌کند. مگر سخن رسول خدا را نشنیده‌ای که می‌فرماید: «مَن کُنتُ مَولاهُ فَعَلیٌّ مولاهُ اللَّهمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مِن عاداهُ»؟! پس خداوند دوستدارِ دوستدار او و دشمنِ دشمن او شد. اما
امام باقر علیه‌السلام در مورد تأویل آیات «حَتّىٰ إذا جاءَنا قالَ يا لَيْتَ بَيْني وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرينُ * وَلَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكونَ * أفَأنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَنْ كانَ في ضَلالٍ مُبينٍ * فَإِمّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمونَ»{تا زمانی که
