حتما بازجویی می‌شوند
ابن عباس درباره آیه «وَ قِفوهُمْ إنَّهُم مَسْئولون»{آنان را نگه دارید که حتماً مورد بازپرسی قرار می‌گیرند.}(صافات/24): درباره ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام سؤال می‌پرسند.
ابن عباس درباره آیه «وَ قِفوهُمْ إنَّهُم مَسْئولون»{آنان را نگه دارید که حتماً مورد بازپرسی قرار می‌گیرند.}(صافات/24): درباره ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام سؤال می‌پرسند.
امام حسین علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: جایگاه ابوبکر پیش من، مثل گوش است. و منزلت عمر پیش من، مثل چشم است. و جایگاه عثمان پیش من، مثل جایگاه قلب است. فردای آن روز، در حالی که امیرالمؤمنین علیه‌السلام همراه ابوبکر، عمر و عثمان بود، پیش پیامبر(ص) رفتیم و عرض
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره آیه «وَ قِفوهُمْ إنَّهُم مَسْئولون»{آنان را نگه دارید که حتماً مورد بازپرسی قرار می گیرند.}(صافات/24) فرمود: آیه مربوط به ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است و اینکه بعد از آن که خدا از طریق پیامبرش(ص) آگاه کرد که خلیفه و جانشین پیامبر(ص)، اوست، آنها با او چه
محمد بن حمران: از امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنید»{هر بی‌دین لج‌بازی را داخل جهنم پرتاب کنید}(ق/24) پرسیدم، فرمود: روز قیامت، محمد و علی صلوات‌الله‌علیهما بر صراط می‌ایستند و هیچ‌کس نمی‌تواند از آن عبور کند مگر اینکه با خود مجوز همراه داشته باشد. عرض کردم:
جابر بن عبدالله انصاری: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، هرکس تو را دوست داشته باشد و ولایتت را بپذیرد، خداوند او را در بهشت با ما همنشین می‌کند، و سپس این آیات را تلاوت فرمود: «إنَّ الْمُتَّقینَ فی جَنّاتٍ وَ نَهَرٍ * فی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ
امام باقر علیه‌السلام: ولایت علی بن ابی طالب علیه‌السلام همان ریسمانی است که خداوند در آیه «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقوا»{همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید}(آل عمران/103) آن را بیان کرده است. هرکس به این ریسمان متوسل شود، مؤمن است و کسی که رهایش کند،
علقمه بن قیس: روزی در جنگ صفین، مردی از سپاه شام، غرق در سلاح، و قرآنی بر سر، در حالی که آیات «عَمَّ یَتَساءَلونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظیمِ»{درباره چه چیز از یکدیگر می‌پرسند؟! از آن خبر بزرگ}(نبأ/1-2) را می‌خواند، حریف می‌طلبید. خواستم به جنگ او بروم اما علی علیه‌السلام به
عطاء [بن ابی رباح]: با حدود سی نفر از بزرگان طائف، پیش عبدالله بن عباس در طائف رفتیم. او بیمار بود، همان بیماری که با آن فوت کرد، و بسیار ضعیف و ناتوان شده بود. به او سلام کردیم و نشستیم. به من گفت: ای عطا، این جماعت که هستند؟
ابن عباس: به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رسیدم. دیدم که حسن(ع) بر روی شانه و حسین(ع) روی زانوی ایشان بودند و آن حضرت ایشان را غرق بوسه کرد و فرمود: خدایا، با دوستان‌شان دوست و با دشمنان‌شان دشمن باش! بعد فرمود: ای ابن عباس، می‌بینم روزی را که موی سفیدش
عبدالوهاب ثقفی: امام جعفر صادق علیه‌السلام به حُمران [بن اعین] نگاه کرد، به گریه افتاد و فرمود: ای حمران، از مردم تعجب می‌کنم که در مورد سخنان رسول خدا(ص) چگونه غفلت و فراموش کردند یا خود را به فراموشی زدند. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله زمانی که در بستر بیماری افتاد، مردم
