نصیحت

عطاء [بن ابی رباح]: با حدود سی نفر از بزرگان طائف، پیش عبدالله بن عباس در طائف رفتیم. او بیمار بود، همان بیماری که با آن فوت کرد، و بسیار ضعیف و ناتوان شده بود. به او سلام کردیم و نشستیم. به من گفت: ای عطا، این جماعت که هستند؟

عبدالرحمان بن سمرة: خدمت پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله عرض کردم: من را به سوی راه نجات و سعادت راهنمایی کنید. ایشان فرمود: ای پسر سمره، اگر تمایلات و نظرات مردم متفاوت شد، به حرف علی‌بن‌ابی‌طالب گوش کن، چون که او امام اُمّت و جانشین من است. او جداکننده حق از باطل

ابورافع: زمانی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، [ابلاغ] سوره برائت [در اجتماع مشرکان در مکه] را به ابوبکر سپرد، خداوند به او وحی کرد: «کسی را که چندین بار با او نجوا کرده‌ام رها می‌کنی و کسی را می‌فرستی که با او این کار را نکرده‌ام؟!» پیامبر اکرم هم کسی را

امام محمد باقر علیه السلام: روزی در حالی که امیرالمؤمنین علیه السلام در مسجد نشسته بود و اصحابش گرد او بودند، مردی از شیعیانش آمد و گفت: خدا می‌داند که من پنهانی به محبت تو اقرار می‌کنم همان طور که آشکارا به محبت تو اقرار می‌کنم. و تو را پنهانی

امیرالمؤمنین علیه السلام به اهل بصره فرمود: من حق امانت شما را ادا کردم و شما را به غیب نصیحت کردم، ولی شما مرا متهم کردید و دروغگو شمردید، خداوند نیز جوان ثقیف را بر شما مسلّط می‌کند. گفتند: جوان ثقیف کیست؟ گفت: مردی که تمام حرمت‌های الهی  هتک می‌کند.

علقمه بن قیس: امیرالمؤمنین علیه السلام بر منبر کوفه خطبه لؤلؤیه را برای ما ایراد کرد و در پایان سخنانش فرمود: بدانید که من به زودی مسافرم و به سوی غیب می‌روم. مواظب فتنه امویان و حکومت کسروی و کشتن آن چه خدا زنده کرده و زنده کردن آن چه