ابن عباس: به خدا قسم، تا زمانی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، علی بن ابی‌طالب را «امیرالمؤمنین» صدا نزد، ما هم او را با این نام صدا نمی‌زدیم. روزی از یکی از کوچه‌های مدینه رد می‌شدیم که علی بن ابی‌طالب(ع) را دیدیم. جلو آمد و گفت: السلام علیک یا رسول الله
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: قسم به آن کسی که من را به حق، مژده‌رسان و هشداردهنده فرستاد، کرسی و عرش مستقر شدند و فلک به گردش در آمد و آسمان‌ها و زمین به پا شدند، فقط و فقط به واسطه اینکه خداوند بر روی آنها نوشت: «لا إله الا الله، محمّد
امام صادق علیه‌السّلام: مردی پیش امیرالمؤمنین علیه‌السّلام در مسجد کوفه آمد، در حالی که شمشیرش را حمایل کرده بود. گفت: یا امیرالمؤمنین، در قرآن آیه‌ای هست که دینم را نابود کرده و دچار شکّ و تردید در دین شده‌ام. منظورم آیه «وَ اسْئَلْ مَنْ أرْسَلْنا مِن قَبْلِکَ مِن رُسُلِنا أجَعَلْنا
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: وقتی من را به معراج بردند، تا جایی جلو رفتم که با خدایم به اندازه دو کمان یا کم‌تر فاصله داشتم و او به من آنچه را باید وحی می‌کرد، وحی کرد. بعد فرمود: ای محمّد، علی بن ابی‌طالب را با لقب «امیرالمؤمنین» صدا بزن که قبل
امام باقر علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: در سفر معراج، به سدرة المنتهی رسیدم. در محضر پروردگارم خدای عزّوجل ایستادم. به من فرمود: ای محمّد! عرض کردم: پروردگارا، گوش به فرمانم! فرمود: مخلوقات من را امتحان کردی، کدام یک از آنها برای تو مطیع‌تر بود؟ عرض کردم: پروردگارا، علی(ع)! فرمود:
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله: وقتی در شب معراج، خدای متعال من را با پیامبران در یک جا جمع کرد، فرمود: ای محمّد، از آنها بپرس که برای چه چیزی به نبوّت مبعوث شدید؟ آنها گفتند: برای شهادت به لا إله إلّا الله و اقرار به نبوّت تو و پذیرش ولایت علی بن
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: وقتی به معراج برده شدم و به آسمان چهارم رسیدم که دیگر جبرئیل نمی‌توانست من را همراهی کند، خانه‌ای دیدم از یاقوت سرخ. جبرئیل به من گفت: ای محمّد، این «بیت المعمور» را خدا پنجاه هزار سال قبل از خلقت آسمان‌ها و زمین خلق کرده است. آن‌جا
امام باقر علیه‌السلام درباره معنای آیات «ما ضَلَّ صاحِبُکُمْ وَ مَا غَویٰ * وَ ما یَنطِقُ عَنِ الْهَویٰ * إنْ هُوَ إلَا وَحْیٌ یوحیٰ * عَلَّمَهُ شَدیدُ الْقُویٰ * ذو مِرَّةٍ فَاسْتَویٰ * وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأعْلیٰ * ثُمَّ دَنا فَتَدَلّیٰ * فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أوْ أدْنیٰ * فَأوْحیٰ إلیٰ
عبد قیس: در جنگ جمل، علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) آمد و وسط دو سپاه ایستاد در حالی که کجاوه عایشه را مردان بنی‌ضبه احاطه کرده بودند. فرمود: طلحه و زبیر کجا هستند؟ زبیر از صف سپاه بیرون آمد و تا نزدیک علی علیه‌السلام جلو رفت. امیرالمؤمنین(ع) به او فرمود: ای زبیر، چه انگیزه‌ای
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: وقتی به معراج رفتم و به سدرة المنتهی رسیدم، خداوند جلّ و جلاله به من فرمود: ای محمّد! هر پیامبری که فرستاده‌ام، پس از مرگش، جانشین او کارهای او را بر عهده می‌گیرد. بنابراین، علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) را امام و جانشین بعد از خودت قرار بده، چون من شما
