ابوهاشم: در مسجدالحرام همراه جعفر بن محمّد علیه‌السلام بودم. والی آنجا به منبر رفت تا خطبه نماز جمعه را بخواند. این آیه را خواند: «إنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلّونَ عَلَی النَّبیِّ یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ صَلّواْ عَلَیْهِ وَ سَلِّمواْ تَسْلیمًا»{خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند. ای مؤمنین، بر او
ربیع بن قریع: پیش عبدالله بن عمر بودیم که مردی از اهالی بنی‌تمیم به نام حسّان بن وابصه به او گفت: دو نفر را دیدم که درباره علی(ع) و عثمان صحبت می‌کردند و از هیچ توهینی در حق آنها کوتاهی نکردند! ابن عمر گفت: اگر لایق لعن بودند، خدا آنها
حبّه عُرَنی: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور داد درها و خانه‌هایی که به مسجدالحرام باز می‌شدند، بسته شوند، این کار برای صاحبان آن خانه‌ها سخت آمد. دیدم حمزه بن عبدالمطلّب، لباس قرمزی به تن داشت و در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: عمویت و ابوبکر و عمر و عباس را
