امام باقر علیه‌السلام: منظور از «حسنه» [در قرآن]، ولایت علی علیه‌السلام و محبت اوست و منظور از «سیّئه» [در قرآن]، دشمنی با او و نفرت از او است، و خدا با وجود دشمنی و نفرت از او، هیچ عملی را از انسان نمی‌پذیرد. منظور از آیه «وَ مَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً
ابو عبدالله جدلی: امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام درباره مفهوم آیه «مَن جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیر مِنها وَ مَن جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلا یُجْزیٰ إلّا مِثْلَها»{هر کس کار نیکی به‌جا آورد، ده برابر آن پاداش دارد، و هر کس کار بدی انجام دهد، فقط به مانند آن، کیفر خواهد دید و ستمی بر
جابر بن عبدالله انصاری: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، هرکس تو را دوست داشته باشد و ولایتت را بپذیرد، خداوند او را در بهشت با ما همنشین می‌کند، و سپس این آیات را تلاوت فرمود: «إنَّ الْمُتَّقینَ فی جَنّاتٍ وَ نَهَرٍ * فی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ
جابر بن عبدالله انصاری: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم و صحابه درباره بهشت گفت‌وگو می‌کردند. پیامبر(ص) فرمود: اولین کسی که وارد بهشت می‌شود، علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است. ابودجانه انصاری گفت: یا رسول الله، به ما فرموده بودید که بهشت تا زمانی که شما وارد آن نشده باشی بر پیامبران
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: خداوند خواست که از من قولی بگیرد. عرض کردم: پروردگارا، آن را برایم تبیین کن. فرمود: ای محمّد، بعد از تو، پرچم هدایت و امام اولیای من و نور هر کس که از من اطاعت کند «علی» است. او همان کلمه‌ای است که خدا، متقین را به
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: هرکس دوست داشته باشد به «عروة الوثقی»(محکم‌ترین دستگیره) چنگ بزند، باید به محبت علی علیه‌السلام متوسل شود.
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام فرمود: خداوند تبارک و تعالی، محبت بیچاره‌ها و مستضعفین روی زمین را به تو عطا کرد و تو هم برادری ایشان را پذیرفتی و آنان تو را به عنوان امام خود پذیرفتند. خوش به حال تو و کسی که تو را دوست دارد و
عبد قیس: در جنگ جمل، علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) آمد و وسط دو سپاه ایستاد در حالی که کجاوه عایشه را مردان بنی‌ضبه احاطه کرده بودند. فرمود: طلحه و زبیر کجا هستند؟ زبیر از صف سپاه بیرون آمد و تا نزدیک علی علیه‌السلام جلو رفت. امیرالمؤمنین(ع) به او فرمود: ای زبیر، چه انگیزه‌ای
انس بن مالک: من و ابوذر و سلمان و زید بن ثابت و زید بن ارقم، پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم که حسن و حسین علیهماالسّلام وارد شدند. پیامبر(ص) ایشان را بوسید. ابوذر هم بلند شد و خودش را به آن دو رساند و دستشان را بوسید و پیش ما
ابن عباس: به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رسیدم. دیدم که حسن(ع) بر روی شانه و حسین(ع) روی زانوی ایشان بودند و آن حضرت ایشان را غرق بوسه کرد و فرمود: خدایا، با دوستان‌شان دوست و با دشمنان‌شان دشمن باش! بعد فرمود: ای ابن عباس، می‌بینم روزی را که موی سفیدش
