پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: ای مردم، قسم به خدایی که مرا به نبوّت مبعوث کرد و بر همه موجودات برتری داد، علی(ع) را به عنوان نمونه و الگو در زمین معرفی نکردم مگر بعد از آنکه خداوند او را در آسمان‌ها مدح کرده بود و پذیرش ولایت او را بر فرشتگان
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله: خدا هر روز در برابر فرشتگان مقرّب به علی بن أبی طالب علیه‌السلام افتخار می‌کند تا جایی که ملائکه میگویند: خوش به حالت، نوش جانت ای علی!
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: علی علیه‌السلام در آسمان هفتم به خورشید روز در زمین شباهت دارد و در آسمان دنیا به ماهِ شب در زمین. خداوند بخشی از فضل را به علی علیه‌السلام عطا کرد که اگر بر همه اهل زمین تقسیم می‌شد، همه را در بر می‌گرفت. خداوند آنقدر به
امام باقر علیه‌السلام: وقتی به عباس -عموی پیامبر- دستور داده شد که درِ خانه‌اش را که به مسجدالنبی باز می‌شد ببندد، در حالی که علی علیه‌السلام اجازه داشت درِ خانه‌اش به مسجدالنبی باز بماند، به همراه جمعی از خاندان پیامبر، پیش پیامبر آمدند و گفتند: ای پیامبر خدا، چرا علی(ع)
رسول خدا صلی الله علیه و آله: هیچ قومی گرد هم نیامدند تا درباره فضیلت علی علیه السّلام سخن بگویند مگر اینکه فرشتگان از آسمان پایین آمده و آنها را احاطه کنند، وقتی از هم جدا شوند، آن فرشتگان به آسمان باز گردند. دیگر فرشتگان خطاب به آنان میگویند: از
میثم تمار: در بازار بودم که اصبغ بن نباته پیشم آمد و گفت: وای میثم، لحظاتی قبل، از امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام کلامی عجیب و مشکل شنیدم که به سختی می‌توان کلامی مثل آن پیدا کرد! گفتم: آن سخن چه بود؟ اصبغ گفت: شنیدم که فرمود: حدیث ما اهل بیت بسیار
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: روز غدیر خم برترین عید اُمّت من است و روزی است که خدای متعال به من امر فرمود برادرم علی را به پیشوایی اُمّت منصوب کنم تا پس از من به وسیله او هدایت شوند. آن روزی است که خداوند دین را در آن کامل گردانید و
امام باقر علیه‌السلام: دوازده امام از خاندان پیامبر، بعد از رسول خدا با فرشتگان سخن می‌گفتند و علی بن ابی طالب یکی از ایشان است.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به ابن عباس: هر سال یک شب قدر دارد و در آن شب امر یک سال مقدّر می‌شود و برای آن امر پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله والیانی قرار داده شده است. ابن عباس عرض کرد: ایشان چه کسانی هستند؟ فرمود: من و
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه: «وَ إذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدواْ لِـآدَمَ فَسَجَدواْ إلّا إبْلیسَ أبٰی»{و چون فرشتگان را فرمودیم: «برای آدم سجده کنید»؛ به جز ابلیس که سر باز زد [همه] به سجده در افتادند.}(بقره/34) می‌فرماید: خداوند به پیامبر وحی فرمود که: ای محمد، من امر کردم ولی اطاعت نشدم،
