عمر بن خطاب

امام باقر و امام صادق علیهما السّلام: … یک نفر یهودی به عمر گفت: اگر این روز -یعنی روز غدیر- متعلّق به ما بود، آن را عید می‌گرفتیم. ابن عباس هم در پاسخ گفت: چه روزی کامل‌تر از این عید؟!

امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه [تبلیغ] درباره ولایت نازل شد، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله امر فرمود: مکانی را در غدیر خم که پر از درختان بزرگ و پر شاخ و برگ بود، جارو کنند و چنین شد. سپس ندای «نماز جماعت» سر داده شد. بعد از آن فرمود: ای مردم، هر

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: هرکس روز هجدهم ذی حجّه را روزه بگیرد، خداوند ثواب روزه شصت ماه را برای وی خواهد نوشت. منظور از آن روز، روز غدیرخم است، روزی که رسول خدا دست علی بن ابی طالب علیه‌السلام را بالا گرفت و فرمود: آیا من اولی‌تر از مؤمنان به

امام صادق علیه‌السلام: پس از ابوبکر، مردم با عمر بیعت کردند، مردی جوان که یهودی بود نزد او به مسجدالحرام رفت و در حالی که مردم عمَر را احاطه کرده بودند، به او سلام داد و گفت: یا امیرالمؤمنین! مرا به آگاه‌ترین فرد به خدا و رسول او و کتاب

امام باقر علیه السلام: دو اَعرابی در حالی که با هم نزاع داشتند نزد عمر آمدند، عمر گفت: ای اباالحسن میان آنها داوری کن. علی علیه السلام بر ضد یکی از آنها رأی صادر کرد. فرد محکوم شده به عمر گفت: ای امیرمؤمنان، آیا این فرد میان ما قضاوت می‌کند؟!

ابن عباس: در یکی از کوچه های مدینه با عمر راه می‌رفتیم که به من گفت: ای ابن عباس، دوست تو -علی- را مظلوم می‌بینم. با خود گفتم: به خدا قسم نمی‌گذارم با این حرف مرا شکست دهد. گفتم: ای عمر، پس ظلم را از او دور کن! دست خود

عمر بن خطاب: خداوند متعال ملائکه ای را از نور رخسار علی علیه السلام خلق کرده است.