صراط

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: من حجّت خدا، خلیفه خدا و مسیر خدا هستم. من باب الله، نگهبان علم الهی و محافظ سرّ خدا هستم. من بعد از بهترین آفریده خدا، محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله، پیامبر رحمت، امام و پیشوای مردم هستم.

اصبغ بن نباته: حارث همدانی به همراه جمعی از شیعیان که من هم در میان آن‌ها بودم، به دیدار امیرالمؤمنین علیه‌السلام رفتند. حارث بیمار بود و هنگام راه رفتن تلو تلو می‌خورد و با عصای سرکجش به زمین ضربه می‌زد تا با آن تکیه کند. امام علی برای حارث ارزش

جابر بن عبدالله: رسول خدا صلی الله علیه و آله بلند شد و بازوی علی بن أبی طالب علیه‌السلام را چنان بلند کرد که سپیدی زیر بغل او آشکار شد و به او فرمود: خداوند به خاطر تو هفت خصلت به من عطا فرموده است. عرض کردم، این هفت امتیازی

رسول خدا صلی الله علیه و آله: وقتی روز قیامت شود علی بن أبی طالب بر بالای «فردوس» که کوهی مشرف بر بهشت است می‌نشیند و عرش جهان بالای آن است و از دامنه‌ی آن چشمه‌ها می‌جوشد و جویبارهای آن در بهشت جاری می‌شوند. امام علی بر تختی از نور

رسول خدا صلی الله علیه و آله: یا علی، پس از من تو مظلوم واقع می‌شوی، وای بر کسی که به تو ستم و تعدّی کند و خوشا به حال کسی که از تو پیروی کند و کسی را بر تو ترجیح ندهد! ای علی، پس از من با تو

امیرالمؤمنین علیه‌السلام: در حالی به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله رسیدم که ابوبکر و عمر نزد ایشان بودند؛ من هم بین آن حضرت و عایشه نشستم. عایشه گفت: برای نشستن جایی جز کنار من یا کنار رسول خدا پیدا نکردی؟! پیامبر اکرم فرمود: ای عایشه تندی نکن و