شیعیان

أصبغ بن نباته: معاویه به من گفت: ای شیعیان، گمان می‌کنید که علی«دابّة الأرض» است؟ گفتم: هم ما می‌گوییم و هم یهودیان! بعد به دنبال رأس جالوت فرستاد و احضارش نمود و به او گفت: وای بر تو، آیا «دابّة الأرض» در کتاب شما نوشته شده است؟ گفت: آری! گفت:

امام علی علیه السلام به حارث اعور: رسول خدا صلی الله علیه و آله به من فرمودند: وقتی روز قیامت شود، من به صاحب عرش پناهنده می‌شوم و تو به من پناه می‌آوری و ذریّه‌ات به تو پناه می‌برند و شیعیان‌تان به شما پناه می‌آورند. حارث: در آن روز خداوند

رسول خدا صلی الله علیه و آله: ای علی، در سمت راست عرش منبرها و مائده‌هایی از نور هست، وقتی روز قیامت شود، تو و شیعیانت می‌آیید و آن‌ها بر این منبرها می‌نشینند و مشغول خوردن و آشامیدن می‌شوند، در حالی که مردم دیگر در حال بازخواست شدن هستند.

امیرالمؤمنین علی علیه السّلام: از کسانی که به من حسادت می‌ورزیدند به رسول خدا صلی الله علیه و آله شکایت کردم، فرمود: ای علی، آیا خوشنود نمی‌شوی اگر جزء چهار گروه اولی باشی که وارد بهشت می‌شوند؟ من، تو، ذرّیه‌ی ما پشت سرمان و شیعیان ما در سمت راست و

امیرمؤمنان علیه‌السلام: من تقسیم‌کننده‌ی بهشت و جهنم هستم، دوست‌دارانم را به بهشت و دشمنانم را به جهنم وارد می‌کنم!

مفضّل بن عمر: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: چرا امیرالمؤمنین علیه‌السلام قسمت‌کننده‌ی بهشت و جهنم شد؟ فرمود: چون حُبّ او ایمان و دشمنی با او کفر است و بهشت برای اهل ایمان و جهنم برای اهل کفر آفریده شده است؛ بنابراین فقط دوستداران او به بهشت می‌روند و دشمنانش