از امام صادق علیه‌السلام درباره معنای آیه «أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَک»(انشراح/1) سؤال شد. ایشان فرمود: یعنی [ای پیامبر]، مگر ما به تو به واسطه علی علیه‌السلام، شرح صدر ندادیم؟! پس او را جانشین خود قرار ده. سؤال شد: آیه «فَإذا فَرَغْتَ فَانصَبْ»(انشراح/8) به چه معناست؟ امام فرمود: خدا به
ابن عباس: در مکه بودیم که پیامبر صَلی الله و علیهِ و آله دست علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام و دست من را گرفت و چهار رکعت نماز خواند. بعد، سر به آسمان برداشت و فرمود: خدایا، پیامبرت موسی بن عمران(ع) از تو حاجت خواست و گفت: «رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری
أسماء بنت عمیس: دیدم رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله که در مقابل کوه ثَبیر ایستاده بود و می‌گفت: ثبیر درخشید، ثبیر درخشید. خدایا، من همان چیزی را از تو می‌خواهم که برادرم موسی(ع) از تو خواست: «خدایا، ظرفیتم را برای تحمل مشکلات، بیشتر کن. مأموریتم را برایم آسان کن. زبانم را روان
مقداد بن اسود کندی: همراه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم. ایشان دست به پرده کعبه می‌فرمود: خدایا، بازویم را قوی کن و پشتیبان من باش. به من شرح صدر بده و اسمم را بر سر زبان‌ها بینداز! جبرئیل علیه‌السلام نازل شد و گفت: ای محمّد بخوان! فرمود: چه بخوانم؟ گفت: بخوان:
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «أ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَک»{مگر ما ظرفیت تو را برای مسئولیت سنگینت بیشتر نکردیم؟!}(انشراح/1) فرمود: منظور، شرح صدر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به واسطه ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.
