مشهور است که علی علیه‌السلام در رُحبه کوفه، به مردم فرمود: شما را به خدا قسم میدهم که هر کس شنیده باشد رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هنگام بازگشت از حجة‌الوداع فرمود: «هرکس من مولای اویم حالا علی مولای اوست. خداوندا، دوستدار کسی باش که او را دوست داشته باشد و دشمن
عمر بن عبدالغفار: وقتی ابوهریره به همراه معاویه به کوفه آمد، شب‌‌ها در دروازه کِنده مجلس داشت و مردم در مجلس او حاضر می‌‌شدند. شبی جوانی از اهل کوفه پیش او آمد و پرسید: ای ابوهریره، به خدا قسمت میدهم، آیا از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنیده‌‌ای که درباره علی علیه‌السلام
عمّار یاسر: من و ابوذر غفاری در زیر خیمه‌ای نشسته بودیم که ابن عباس با مردم حرف می‌زد. ابوذر بلند شد و با دست عمود خیمه را زد و سپس گفت: ای مردم، هر کس مرا می‌شناسد، که می‌شناسد ولی هر کس مرا نمی‌شناسد، خودم را معرفی می‌کنم: من جندب
ابوالطفیل عامر بن واثله: علی علیه‌السلام در حیاط مسجد برای مردم خطبه خواند و فرمود: هر مسلمانی را که شنیده است رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در روز غدیرخم هنگام خطبه گفتن چه فرمود، به خدا قسم میدهم که شهادت دهد. سی نفر از مردم بلند شدند و گواهی دادند که وقتی
امام صادق علیه‌السلام: آیه «سَألَ سائِل» در مصحف فاطمه علیهاالسّلام به این شکل ضبط شده است: «سَأَلَ سائلُ بِعَذابٍ واقِعٍ لِلْکافِرینَ [بِوَلایَةِ عَلیٍ] لَیْسَ لَهُ دافِعٌ»{تقاضاکننده‌ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! این عذاب مخصوص کافران [به ولایت علی(ع)] است و هیچ کس نمی‌تواند آن را دفع کند}(معارج/1-2). به خدا
امام صادق علیه‌السلام درباره حدیث غدیرخم فرمود: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله آن سخنان را درباره علی علیه‌السلام فرمود و او را به امامت مردم منصوب کرد، ابلیس نعره‌ای زد که همه شیاطین پیرامون او جمع شدند و گفتند: ای سرور ما، این نعره برای چه بود؟! ابلیس گفت: وای بر شما!
وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، ولایت علی علیه‌السلام را در غدیرخم ابلاغ فرمود و این خبر در همه جا پخش شد، حارث بن نعمان فهری(1) آمد و گفت: ای محمّد! به ما دستور دادی که شهادتین را به زبان بیاوریم و نماز و روزه و حج انجام دهیم و زکات بپردازیم،
امام صادق علیه‌السلام آیه «وَ یَسْتَنبِئونَکَ أ حَقٌّ هُوَ قُلْ إی وَ رَبّی إنَّهُ لَحَقٌّ وَ ما أنتُم بِمُعْجِزین»(یونس/53) را اینگونه معنا کردند: از تو می‌پرسند: «آنچه درباره علی می‌گویی راست است؟!» بگو: «بله! قسم به پروردگارم که قطعاً راست است، و شما نمی توانید [خدا را] درمانده کنید».
امام باقر علیه‌السلام: [پس از اعلام ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام توسط پیامبر صلی الله علیه وآله در غدیر،] معاویه بلند شد، با غرور و خشم از مجلس بیرون رفت، در حالی که دست راستش در دست ابوموسی اشعری و دست چپش در دست مغیرة بن شعبه بود و در همان حال
امام صادق علیه‌السلام: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «مَن کُنتُ مولاهُ فعلیٌّ مولاه»، یکی از مخالفین گفت: نه به خدا قسم! خدا به او چنین فرمانی نداده و او این سخن را از خود به خدا نسبت می‌دهد! خدای متعال در پاسخ چنین نازل فرمود: «وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأقاویلِ
