ابن عباس: واژه «ذکر» در آیه «قَدْ أنزَلَ اللَّهُ إلَیْکُمْ ذِکْرًا»{خداوند مایه تذکّر بر شما نازل کرده است}(طلاق/10) به معنی پیامبر صلی الله علیه و آله است؛ زیرا پیامبر ذکری از جانب خدا و علی علیه‌السلام ذکری از جانب محمد صلی الله علیه و آله است. قرآن نیز در همین
ابن عباس درباره آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکا»{هر کس از یاد من دل بگرداند، در حقیقت، زندگیِ سختی خواهد داشت}(طه/124) گفت: مفهوم آیه این است که هرکس ولایت علی علیه‌السلام را ترک کند، خداوند او را در برابر هدایت کور و کر می‌کند.
جابر جُعفی: از امام باقر علیه‌السلام پرسیدم آیه «وَ مَن یُعْرِضْ عَن ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذابًا صَعَدًا»{هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند، او را در قید عذابی [روز]افزون در خواهد آورد}(جن/17) به چه معنی است؟ فرمود: «هرکه از علی علیه‌السلام روی‌گردان شود، خداوند او را در قید عذابی
اباصلت هروی: مأمون از امام رضا علیه‌السلام درباره آیه «الَّذینَ کانَتْ أعْیُنُهُمْ فی غِطاءٍ عَن ذِکْری وَ کانواْ لا یَسْتَطیعونَ سَمْعًا»{کسانی که چشمان [بصیرت] شان از یاد من در پرده بود، و توانایی شنیدن [حق] نداشتند}(کهف/101) پرسید. امام رضا علیه‌السلام فرمود: چشم پوشیده مانع از ذکر خدا گفتن نمی‌شود و
